အင္မထိမာန္ရဲ႕အတၳဳပၸတၱိ
ေတာရြာဆိုေတာ့ လယ္ကြက္ေတြ၊ ကြင္းျပင္ေတြနဲ႔''ေတာ''ပဲရွိတာေပါ့ ၊ က်ြန္ေတာ္တို႔ရြာသားမ်ားက မနက္''ေလးနာရီ''ဆိုတာနဲ႔အိပ္ရာထ လယ္ေတာဆင္းျပီး အလုပ္လုပ္ႀကျပီ ၊မနက္ခင္းရဲ႕ေလေမႊးသင္းက အလြန္အင္မတန္သာယာပါတယ္ ၊ တစ္ေန႔လံုးကို ရႊင္လန္းသြားေစပါတယ္ ၊ အေရွ႕ဖက္က လာတဲ႔ေလညင္းက မ်က္နွာကို ေမႊးေမႊးေပးေနသလို ၊ အေနာက္ဘက္မွလာတဲ႔ေလညင္းက ဖင္ထဲဝင္သလို ဝင္ ,ေအးျမႀကင္လင္ေနတာပဲ ၊ က်ြန္ေတာ္နာမည္က - ( စိန္ေမာင္ဒင္, )
က်ြန္ေတာ္အိမ္သူ ဇနီးနာမည္က - (.ႀကည္စိမ္းခင္ ) ,က်ြန္ေတာ္တို႔လင္မယားေတြက ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္သလဲဆိုရင္ တစ္ေယာက္နာမည္ တစ္ေယာက္အျပည့္မေခၚဘူး , အဖ်ားဆြတ္ေခၚႀကတာ , က်ြန္ေတာ္က သူ႔ကို'' ႀကည္ ''လို႔ ခ်စ္လွစြာျဖင့္ ေခၚသလို , သူကလဲ က်ြန္ေတာ္ကို ခ်စ္လွစြာျဖင့္ ''ကိုကိုစိန္''တဲ႔ ၊
''ၾကည္'' ''စိန္'' , ''စိန္'' ''ႀကည္''နဲ႔ေအာင္
အလြန္တစ္ရာ တစ္ေထာင္မွ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးျမတ္နိုးစြာျဖင့္ခ်စ္လာလ်ွက္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ . . . .
ညေနေစာင္းအိမ္အျပန္မွာ, က်ြန္ေတာ္မိန္းမ အိမ္သူ, '' ႀကည္''က ရန္ေတြ႕ေလပါေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္မူးျပီး အိမ္ျပန္လာလို႔တဲ႔ . . . မူးလာတာပဲ သူသိတယ္ , ဒါေပမယ့္ ဘာမူးလာတာလဲဆိုတာ သူမသိဘူး , ရန္ပဲေတြ႕ေနတယ္ ၊ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ၊
''ကြမ္းယာမူးျပီး အိမ္အျပန္
ထမိန္လွန္ကာ ရန္ေတြ႕တဲ႔ ''မိန္းမ''
လာစမ္းဟဲ႔ '' ႀကိမ္ဒဏ္ ''မွတ္ျပီလား ၊ ကြမ္းယာမူးပါတယ္ဆိုမွ အရက္မူးပါတယ္ထင္ျပီး ရန္ေတြ႕ေကာင္းတဲ႔ မိန္းမကို ''ႀကိမ္ဒဏ္''ေပးလိုက္တာ တခါထဲငိုပါေလေရာ . . . .
'' အ ဟင့္ ,ဟင့္ , က်ြန္မ,ရွင္နဲ႔မေပါင္းနိုင္ဘူး , လူကိုမ်ား သူေမြးထားတဲ႔ သားသမီးက်ေနတာပဲ ''ႀကိမ္လံုး''နဲ႔မ်ား ရိုက္ရတယ္လို႔ , အ ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ , ေပါင္းဘူး , ''
'' တိတ္တိတ္ေနစမ္းကြာ ,ကြမ္းယာမူးလာရတဲ႔ႀကားထဲ မင္းငိုသံက ဆူညံေနတာပဲ ၊ ''
'' အ မ ေလး , အခုေတာ့ သူက ဒီလို ေျပာျပီေပါ့ , က်ြန္မ., ရွင္နဲ႔ေပါင္းဘူး ''
'' မေပါင္းရင္ ဆင္းကြာ ''
'' ဘာကိစၥနဲ႔က်ြန္မက ဆင္းရမွာလဲ , ဒီအိမ္က က်ြန္မအိမ္ရွင့္, သိရဲ႕လား, ''
'' အင္းေလ , ဒီအိမ္က မင္းအိမ္ေလ , ဘယ္သူက ဘာေျပာေနလို႔လဲ, မိန္းမ, မေပါင္းနိုင္ရင္ မိန္းမ,ဆင္း,ေယာက္က်ားၤ,မေပါင္းနိုင္ရင္ ေယာက္က်ားၤ,ဆင္းမယ္ ,ဒါ အိမ္ရဲ႕စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းပဲ ''
'' ေၾသာ္,ရွင္က ဒီလိုလား , ဒါဆို က်ြန္မဆင္းမယ္ , အေမအိမ္မွာ သြားေနမယ္ , ရွင္နဲ႔ေပါင္းဘူး ''
''ၾကည္''ငိုတာကို က်ြန္ေတာ္ႀကည့္ရင္း က်ြန္ေတာ္ပါ ဝင္ျပီးငိုမိ၏ . . . .
'' ေပါင္းနဲ႔,အ ဟင့္ ဟင့္ ''
''ၾကည္'' သူ႔အဝတ္ထုတ္ေလးယူျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားေလခဲ႔သည္ ၊ အ ဟင့္ ဟင့္ ေပါင္းနဲ႔ ။
တျဖည္းျဖည္း ညမိုးခ်ဴ ပ္လာေတာ့ ''ႀကည္''ကို သတိရလာတယ္ ၊ ဒီအခ်ိန္ဆို ''ႀကည္''သူ႔အေမအိမ္မွာ ဘာလုပ္ေနမလဲ ၊ ဟူးး းး , ေတြးရင္း ေတြးရင္း က်ြန္ေတာ္မ်က္လံုးေလးေမွးဆင္းလာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္ ၊
``` အြန္ အီး အီး ဘြတ္ ´´´
ႀကက္တြန္သံႀကားေတာ့ အိပ္ရာမွထကာ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔လွမ္းႀကည့္လိုက္စဥ္ ''ႀကည္''ကို သတိရလာမိတယ္ ၊ ဒီအခ်ိန္ ''ႀကည္''သူ႔အေမအိမ္မွာ ဘာလုပ္ေနမလဲ ၊ မနက္စာ ထမင္းႀကမ္းနဲ႔အေၾကာ္ စားေသာက္၍ လယ္ေတာထဲသို႔ သြားခဲ႔သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္တစ္ေန႔လံုး အာရံုမရ , ''ႀကည္''ဆီကိုပဲ က်ြန္ေတာ္အာရံုေရာက္ေနမိတယ္ ၊ (ဟူးး) ,
ညိဳ ညေန , တိမ္လႊာတြန္႔ေတာ့ ,
ရင္မွာပ်ိဴ ႕တတ္ , ''ႀကည္''ရယ္လြမ္းတယ္
ညေနခ်မ္းအခါမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္နဲ႔အတူတူအလုပ္လုပ္တဲ႔ လယ္ေတာထဲက, ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္တဲ႔'' တတ္ရိုး ''ႀကြက္သိုး''လူလွ'', ဤသံုးေယာက္နွင့္အတူ , ဦးဖိုးပိန္.,ထန္းေတာထဲသို႔ သြားေရာက္၍ ထန္းေရေသာက္ေလ၏ ၊ ထန္းေရကို ငွဲ႕ထည့္ရင္း ,''ႀကြက္သိုး''က . . .
'' စိန္, မင္းမိန္းမ ''ႀကည္''ကို မင္းျပန္ေခၚသင့္တယ္လို႔ ငါထင္တယ္ ''
တခါ , အျမည္း,ပဲႀကမ္း.,နိႈက္စားေနသည့္ '' လူလွ''ကလဲ . . . .
'' ဟုတ္တယ္ကြ , ႀကြက္သိုးေျပာတာ မွန္တယ္, မင္းတို႔ဒီေလာက္ခ်စ္ႀကတာ ျပသာနာေသးေသးေလးနဲ႔မကြဲကြာႀကပါနဲ႔ကြာ,ေနာ္ စိန္ ''
တဖန္,ထန္းေရကို ေမာ့လိုက္ရင္း , ''တတ္ရိုး''ကလဲ . . .
'' စိန္,မင္းမိန္းမ,ေနတဲ႔ သူ႔အေမအိမ္က နီးနီးေလးပဲဟာ, အခုဒီက ျပန္ရင္ ျပန္ဝင္ေခၚလိုက္ပါကြာ, မင္း ခံစားေနတာကို ငါမႀကည့္ရက္နိုင္ေတာ့လို႔ပါ ''
သူတို႔ေျပာလဲ ေျပာခ်င္စရာ,က်ြန္ေတာ္မ်က္နွာက ညိဳမိႈင္မိႈင္နဲ႔ ထန္းပင္ႀကီးကို ဖက္ထားလ်ွက္ , မသိရင္ အဲ႔ဒီထန္းပင္ကို က်ြန္ေတာ္ကႀကိဳက္ေနသလိုပဲဗ်ာ ၊ ဒါနဲ႔ ထပ္ျပီးမဖက္ေတာ့ပဲ က်ြန္ေတာ္ဟာ ထန္းေရထည့္ထားေသာ ခြက္ကို ယူေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ရင္း း း ငိုသံမ်ားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ . . .
'' ထန္းေရ,ေသာက္ေတာ့
အရမ္းကိုမူးတယ္
အလြမ္းမေျပဘူးကြယ္ -''ႀကည္''ရယ္/''
''ၾကြက္သိုး''က. . .
'' မင္းက အလြမ္းမေျပဘူး ဟုတ္လား ၊ ငါတို႔က မင္းအသံႀကားျပီး အမူးပါေျပသြားတယ္ , မင္းအသံဗားရွင္းျမင့္လြန္းတယ္ကြာ ''
''တတ္ရိုး''ကလဲ . . .
''ေအးကြာ,ဆက္မေအာ္ပါနဲ႔ေတာ့ကြာ,ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္,အမူးေျပသြားမွာစိုးလို႔ကြ ''
သူတို႔ေတြက်ြန္ေတာ္ကိုတားမရတဲ႔အဆံုး , အားလံုး,တစ္ေယာက္နား တစ္ေယာက္ပိတ္ေပးျပီး ထန္းေရေသာက္ရပါေတာ့သည္ ၊ ''ႀကည္ေရ. . .''ၾကည္''. . ,
''ႀကည္''မရွိတဲ႔ ''စိန္''ဘဝဟာ , ေမ်ာက္,ေကာင္းကင္ေပၚက က်လာသလိုပါပဲ , တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ႀကည့္မေကာင္းျဖစ္ေနပါျပီ ''ၾကည္'', လွည့္လာေတာ့ကြယ္ ''ၾကည္''ရယ္ ''
''ႀကြက္သိုး''နွင့္''လူလွ,''တတ္ရိုး''တို႔ေတြက ထန္းေရအမ်ားႀကီးေသာက္ေသာ္လဲ မမူးနိုင္ေတာ့ပဲ . . . ထန္းေရတခြက္ပဲ ေသာက္တဲ႔ က်ြန္ေတာ္က သူတို႔ေတြထက္ ပိုမူးေနပါ၏ ၊ ( အမွန္ေတာ့ အလြမ္းမူးေလးပါခင္ဗ်ာ႔),
ဒါနဲ႔ပဲ,တပံုးေလာက္ေသာက္တဲ႔သူေတြက တခြက္ပဲေသာက္တဲ့က်ြန္ေတာ္ကို ဝိုင္း၍ထမ္းပိုးေနရ၏ ၊
'' အားးး းး , ဟိတ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာ လာထိုးေနတာလဲ '' ဟာ , အို , ဟင္ , ာ ာ ာ ာ ာ , ိတ္ ိာ , ဟိတ္ေကာင္စိန္, ငါတို႔ ,မင္းမိန္မ ''ႀကည္''မဟုတ္ဘူးကြ , အရမ္းရမ္းသိပ္မထိုးနဲ႔ ,မင္းကြာ , ေယာက္က်ာၤးခ်င္း ေနရခက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ ''
သူတို႔လုပ္ပံုကိုလဲ ႀကည့္ေလ ပံုမွမက်တာ , ''ႀကြက္သိုး''က က်ြန္ေတာ္ေျခေထာက္ကို ဆြဲတယ္ ၊ ''လူလွ''က က်ြန္ေတာ္လက္ကို ဆြဲတယ္ ၊ ''တတ္ရိုး''က က်ြန္ေတာ္ခါးကို မတယ္ ၊ ျမင္သာႀကည့္ေပေတာ့ , သူတို႔ႀကားမွာ က်ြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္နိုင္ပါ့မလား , ဒါေပမယ့္လည္း , ရြာထိပ္ထိေတာ့ ေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္ , ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ဖာသာ ကိုယ္ပဲျပန္ေတာ့မယ္ဆိုျပီးေလ်ွာက္ျပန္ခဲ႔သည္ ၊ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ေပါ့ , ဘယ္လိုမူးမူးပါ ကိုယ့္အိမ္ကိုေတာ့ ကိုယ္ျပန္လို႔တတ္ရမယ္ , ျပန္လို႔မတတ္ရင္ အမူးသမား ''သိကၡာက်တယ္''ေလ , . . . .
'' ဟာ ,ဖိုးစိန္,ဘယ္အိမ္ကို ဝင္တာလဲကြ ''
'' က်ြန္ေတာ္အိမ္ကို က်ြန္ေတာ္ဝင္တာေလ ''
'' ဟာကြာ , ဒါမင္းအိမ္မွ မဟုတ္တာ , မင္းအိမ္က ဟိုအေရွ႕လမ္းညာဘက္မွာေလ ''
'' ေၾသာ္ , ဟုတ္သပ ''
'' ဖိုးစိန္,လမ္းက ဒီဘက္မွာေလ,မင္းသြားေနတာက လယ္ကြင္းဘက္ကြ ''
'' သိတယ္ဗ်ာ , လယ္ကြင္းထဲဆင္းျပီး လယ္စိုက္မလားလို႔ , အခုေတာ့ အိမ္ပဲျပန္ေတာ့မယ္ ''
ယိုင္ တိုင္ တိုင္နဲ႔က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕အေရာက္မွာ , အိမ္ေရွ႕ကြက္ပ်စ္ေလး၌ ထိုင္ေနလ်ွက္ ''ႀကည္ ''
က်ြန္ေတာ္ '' ႀကည္ ''ကို ျမင္ေတြ႕ရေလေသာအခါ. . . . . .
'' ႀကည္ , ႀကည္ , ႀကည္ ''
တဖန္,''ႀကည္''ကလဲ က်ြန္ေတာ္အသံကို ႀကားေလေသာအခါ . . . .
'' ကိုကိုစိန္,စိန္,စိန္ ''
နွစ္ဦးသား ခ်စ္စတုန္းကလို အႀကင္နာျပည့္လ်ွံလာလ်ွက္ . . .
'' ႀကည္''ကိုယ့္ကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္,အဲ႔တုန္းက ကြမ္းယာမူးေနေတာ့ မူးမူးနဲ႔ေျပာမိတာပါ ''
'' ႀကည္,စိတ္မဆိုးပါဘူး , ကြမ္းယာမူးမွန္းမသိ အရက္မူးမွန္းမသိ ရမ္းသန္းျပီး ရန္ေတြ႕မိတဲ႔ ''ႀကည္''ကလဲ ''ကိုကိုစိန္''ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ''
'' အို,ႀကည္ရယ္ , ခ်စ္လိုက္တာကြယ္ ''
------
ေတာသူ , ေတာသားေတြဆိုတာ အိပ္ပုတ,္မႀကီးနိုင္ တရြာလံုးမွာရွိသမ်ွ လူေတြအားလံုးဟာ မနက္မိုးတလင္း မလင္းမွီ , အိပ္ရာထႀက၍ လယ္ေတာ ,ကိုင္းေတာထဲ အလုပ္လုပ္ႀကရ၏ , တခ်ိဴ ႕က ႏြားေက်ာင္း၏ ၊ တခ်ိဴ ႕က လယ္လုပ္၏ ၊ တခ်ိဴ ႕က ေတာင္ေပၚတတ္ ထင္းခုတ္၏ ၊ ဝမ္းစာအဖို႔မွာေတာ့ ဒီလိုပဲရုန္းကန္ရင္း ခ်ီတတ္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ ၊'' ဟြားးးးး းးးးး''
အလုပ္သြားဖို႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္ေနရင္း
က်ြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္မူးတူးနွင့္မတ္တတ္ရပ္ေနမိတယ္ . . . ''ႀကည္''က အိမ္ထဲကေန က်ြန္ေတာ္ေအာက္ကို လွမ္းႀကည့္ရင္း . . . . .ထိတ္လန္႔သြားေတာ့၏
'' ဟ ာ ာာ ာ ာ္ိာာ , အိ မ ေလး , အႀကီးႀကီးေတာ္ , ကိုကိုစိန္, ''
က်ြန္ေတာ္ကလဲ . . .
'' ဘာႀကီးတာတုန္းဟ , ''
'' ကိုကိုစိန္,ေျခေထာက္မေရြ႕နဲ႔ေနာ္ , ေျခေထာက္ကိုလံုးဝမေရြ႕နဲ႔ , ကိုယ့္ေအာက္ကိုယ္လဲ ျပန္ငုံ႔မႀကည့္နဲ႔ေနာ္ , ''ႀကည္''လာခဲ႔မယ္ , အိ မ ေလး , ေႀကာက္ခ်ာခ်ီးး ''
က်ြန္ေတာ္လဲ ဘာမ်ားျဖစ္သလဲဆိုျပီး မလႈပ္ရဲခဲ႔ေပ , ကိုယ့္ေအာက္ကိုယ္လဲ ျပန္မႀကည့္ရဲေတာ့ေပ , လန္႔တတ္လို႔ပါ , ''ႀကည္''ကလဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ထင္းပိုင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ယူလာခဲ႔ျပီး , က်ြန္ေတာ္ဆီလာေလရာ , အိပူး အိပူး ,ဘာလုပ္အုန္းမလို႔လဲမသိဘူး ,
'' ကိုကိုစိန္,ေျခေထာက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကြႀကည့္စမ္း ''
'' ဘာျဖစ္လို႔တုန္း,'' ႀကည္''ရယ္ , ဘာမ်ားထိတ္လန္႔ေနတာတုန္း , ကိုကိုစိန္ တစ္ေယာက္လံုးဒီမွာရွိပါတယ္ , ဘာမွမေႀကာက္ပါနဲ႔ ''ႀကည္'' ''
'' အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ , ကိုကိုစိန္ရဲ႕ေျခေထာက္ေအာက္မွာ ''ေျမြေဟာက္အႀကီးႀကီး ''ေတာ့္ ''
''''' အို မိုင္ ေဝါ့ '''''''
က်ြန္ေတာ္ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္မိသည့္ တျပိဳင္နက္ အေရွ႕တည့္တည့္က ''ႀကည္''ကို ေျပးခုန္ခြဖက္မိသည္ ,
'' ကိုကိုစိန္.,မေႀကာက္ပါနဲ႔ , ေျမြႀကီးက ေသေနပါျပီ ''
ဟူးးး းး အဲ႔ေတာ့မွ က်ြန္ေတာ္ျပန္ဆင္းလာ၏ ၊
'' ေၾသာ္,ေၾသာ္,အင္ , ကိုကိုစိန္ကို
,ဒါမ်ိဴ းလာလုပ္လို႔ရသလား, ႀကည့္စမ္း ''ႀကည္'', ဒီေျမြေဟာက္ေလ ကိုကိုစိန္တို႔ အိမ္ေရွ႕ကို ညာသြားလိုက္ ညာျပန္လိုက္ လုပ္ေနတာ , ဒါနဲ႔ ကိုကိုစိန္ကလဲ မ်က္စီရႈပ္လာတာနဲ႔ ပါးပ်ဥ္းတေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ အဲ႔ဒီေျမြေဟာက္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ နင္းပလိုက္တာေလ , ဘယ္ရမလဲ အခုေတာ့ ေသျပီေပါ့ ,ကိုကိုစိန္ကို ဒါမ်ိဴ းလာစမ္းလို႔ ဘယ္ရမလဲ , ဟင္း ဟင္း ဟင္း ''
'' ကိုကိုစိန္,တကယ္ေျပာေနတာလားဟင္ ''
'' ဒါေပါ့ ''ႀကည္''ရယ္ , ကိုကိုစိန္ရဲ႕အစြမ္းကို ''ႀကည္''မသိဘူးနဲ႔တူတယ္, ကိုကိုစိန္က ေမြးတည္းက အဆြယ္''သြား''ပါလာတာေလ, ဒါေႀကာင့္လဲ, အဆိပ္ျပင္းတဲ႔ ဘယ္သတၱဝါမဆို ကိုကိုစိန္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ''တီေကာင္''သဖြယ္ျဖစ္သြားတယ္ေလ ,''
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ရာ ''ႀကည္''က က်ြန္ေတာ္ပခံုးေပၚေခါင္းေလးမွီတင္ထားလ်ွက္ ,
'' ကိုကိုစိန္ရယ္ , ႀကည့္စမ္းပါအုန္း,ေျမြေဟာက္ႀကီး သနားပါတယ္ေနာ္ , ကိုကိုစိန္ရဲ႕အစြမ္းက ဘယ္ေလာက္ထိႀကီးမားသလဲဆို ေသေနတဲ႔ေျမြေတာင္ လ်ွာႀကီးထြက္ေနတာေတာ့္ ''
'' ကဲ,ႀကည္ , ကိုကိုစိန္,လယ္ေတာထဲသြားရင္း ဒီေျမြကိုပါ လြင့္ပစ္လိုက္မယ္ , ''
'' ဟုတ္ကဲ႔ကိုကိုစိန္, မနက္ျဖန္က်ရင္ ရြာဦးဘုန္းႀကီးမွာ အလွဴ တခုျပဳ လုပ္ႀကမယ္ေနာ္ , ျပီးရင္ ဒီေျမြေဟာက္ႀကီးကို အမ်ွေပးေဝႀကတာေပါ့ေနာ္ ကိုကိုစိန္ ''
'' ႀကည္''သေဘာပါပဲ ''ႀကည္ ''
က်ြန္ေတာ္မိန္းမက အဲ႔ဒီလိုကို သနားႀကင္နာတတ္တာ ၊ ဒီေျမြေဟာက္ကလဲ က်ြန္ေတာ္ေျခေထာက္ေအာက္ကို ဘယ္လို ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွန္းမသိ ၊ ဒါေပမယ့္ . . . က်ြန္ေတာ္မိန္းမ''ႀကည္''ကေတာ့
မနက္က ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနသည့္ေျမြေဟာက္ႀကီးကို က်ြန္ေတာ္ ေျခေထာက္နဲ႔နင္းသတ္ခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို တရြာလံုး တစ္အိမ္ဆင္း တစ္ဆင္းတတ္ လိုက္ေျပာပါေလေတာ့သည္ ၊ ရြာသူႀကီးအပါအဝင္ တရြာလံုးက လူေတြအားလံုးက က်ြန္ေတာ္ကို အထင္ႀကီးေလးစား၍
နာမည္တခုေပးလိုက္၏ ,
'''''' အင္မထိမာန္ '''''''''တဲ႔ဗ်ာ ,
သူတို႔ေတြကေတာ့ အရဲရင့္ဆံုးနာမည္လို႔ေျပာႀကေပမယ့္
က်ြန္ေတာ္ဖာသာ ဘာသာျပန္ႀကည့္ေတာ့ . . . .
''' အင္မထိမာန္'''ဆိုတာ ,''အေပါ အရူး သံုးစားမက်တဲ႔အေကာင္ ၊ ေလႀကီးႀကီးထုတတ္တဲ႔ေကာင္ လို႔ အဓိပၸါယ္ရ၏ ၊ ဒါေပမယ့္ . . . သူတို႔ေျပာတဲ႔အတိုင္းပဲထားလိုက္ပါေတာ့ , '' အရဲရင့္ဆံုး အင္မထိမာန္ ''ေပါ့
- - -
တညေန၌ . . .
က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ငယ္ေပါင္း သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္နွင့္အတူ
ဦးဖိုးပိန္ရဲ႕ထန္းေတာ၌ ထန္းေရေသာက္ႀကေလ၏ , ထိုအခါမွာ ႀကြက္သိုး က
'' အင္မထိမာန္စိန္''. . မင္းရဲ႕အစြမ္းကို အခုမွပဲ ငါတို႔ေတြသိေတာ့တယ္ ၊ မင္းကြာ , ႀကိဳမေျပာျပထားဘူး ''
တဆက္တည္း တတ္ရိုးကလဲ
'' ေအးကြ , မင္းမွာအဲ႔လိုအစြမ္းရွိေတာ့ ငါတို႔အတြက္ အသံုးဝင္တာေပါ့ကြ ''
လူလွကလဲတဖန္ . . .
'' ငါတို႔ေတြ ငယ္ငယ္ထဲက ေပါင္းလာတာ , အခုမွပဲ မင္းမွာေမြးရာပါ အစြမ္းရွိတယ္လို႔ ႀကားဖူးေတာ့တယ္ ''
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔အေမးကို ဘာမွဆက္မေျဖေတာ့ပဲ ထန္းေရခ်ည္းသာ ေသာက္ခ်ေနမိ၏ ၊ အလိုဗ်ာ , ေျမြေဟာက္ႀကီးက ဘယ္အခ်ိန္ က်ြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕မွာ လာေသေနလဲမသိ က်ြန္ေတာ္ကလဲ ေအာက္မႀကည့္ပဲ တတ္နင္း , နင္းမယ့္နင္းေတာ့ ေျမြေဟာက္ႀကီးရဲ႕ေခါင္း တည့္တည့္ျဖစ္ ဒါကို ''ႀကည္''ကမသိ က်ြန္ေတာ္ေျပာသမ်ွယံု တရြာလံုးကိုပတ္ေျပာ လူရွိန္တယ္ , ေျမြရွိန္တာေပါ့ဗ်ာ , တကယ္လားဆိုေတာ့ ( ညာ ာ ာ )။
ထန္းေတာက အျပန္၌ , ႀကြက္သိုး လူလွ တတ္ရိုးတို႔ေတြက မခင္မယ္အိမ္ေရွ႕ကသစ္ပင္ႀကီး၏ အပင္ေပၚ၌ ဧရာမပ်ားအံုႀကီးရွိတယ္ ၊ အဲ႔ဒီဧရာမပ်ားအံုထဲမွပ်ားရည္ယူခ်င္မိတယ္ဆိုျပီး '' ဧရာမပ်ားအံု''ထဲက ပ်ားေတြကို က်ြန္ေတာ္အား ေမာင္းထုတ္ခိုင္းေလ၏ ၊ ( ခက္ေတာ့မည္ )
ထိုအခိုက္တြင္ , သူႀကီးေရာက္လာပါေတာ့သည္ ၊
'' ဟိတ္ေကာင္ေလးေယာက္ , ဘာေတြေျမာက္ပင့္ေနတာတုန္း ''
အားေသြးမာန္တတ္ျဖင့္ႀကြက္သိုးက
'' ဒီဧရာမပ်ားအံုထဲက ပ်ားရည္ယူမလို႔ပါ , အဲ႔ဒီဧရာမပ်ားအံုထဲက ပ်ားရည္သာရလို႔ေတာ့ သူႀကီးေရ , က်ြန္ေတာ္တို႔ တရြာလံုး ပ်ားရည္အဝေသာက္ရျပီဗ်ာ ''
ထိုအခါ သူႀကီးက မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍
'' ေအး,မင္းေျပာတာလဲ မွန္ေပသကိုး,ဒါေပမယ့္ . . . အဲ႔ဒီဧရာမပ်ားအံုထဲက ပ်ားေတြက ငါတို႔တရြာလံုးက လူေတြထက္ ပိုမ်ားတယ္ကြ , ေတာ္ေတာ္ႀကာ . . . တရြာလံုး တစ္ေယာက္မက်န္ပ်ားတုတ္ခံရလိမ့္မယ္ကြ ''
လူလွကဝင္ေျပာသည္ . . .
'' ဒါမ်ား , သူႀကီးရယ္ , ဒီမွာ ''အင္မထိမာန္''ႀကီး တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာ ပူစရာမလိုပါဘူး , ေျမြေဟာက္ေတာင္ ဦးညႊန္႔ရတာ ပ်ားေလာက္ကေတာ့ ဒီ''အင္မထိမာန္''က သနားတာေပါ့ဗ်ာ ''
သူႀကီးကလဲ . . .
'' ေအး , ဟုတ္သား, ငါေမ့ေနတာ ႀကည့္စမ္း , ''အင္မထိမာန္''တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာပဲ ေရာ့ ''အင္မထိမာန္ ''ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ ဧရာမပ်ားအံုထဲက ပ်ားေတြေမာင္းထုတ္လိုက္စမ္းကြာ , ငါ ထိုင္ႀကည့္ေပးမယ္ ''
သူတို႔ေတြအားလံုးက အားမာန္အျပည့္နွင့္ေျပာေနႀကေပမယ့္ , က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ငိုမဲ႔မဲ႔ျဖစ္ကာ
'' သူႀကီး , မွားမယ္ေနာ္ , ပ်ားအံုကို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ထိုးရင္ ပ်ားတုတ္မွာေပါ့လို႔ ''
သူႀကီးကလဲ ေဒါသဟန္ျဖင့္ . . .
'' တုတ္ , တုတ္ကြာ. . . ငါတို႔တရြာလံုးက မင္းအစြမ္းကို ယံုႀကည္ပါတယ္ကြာ , , , လုပ္စမ္းပါ ''
ငါတို႔တရြာလံုးဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္အေနာက္ကို လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ . . . အိုး မား မား '' တရြာလံုးက ရွိသမ်ွလူေတြ အားလံုး ခေလးပါမက်န္ ထြက္ႀကည့္ႀကေလ၏ , တခ်ိဴ ႕ဆို အဆင္သင့္ပ်ားရည္ယူရေအာင္ ဆိုျပီး
ခြက္ကေလးေတြနဲ႔ , အိမ္ထဲေတြမွာ က်န္ရစ္ရွိေနတာဆိုလို႔ အသက္ႀကီး အဖိုး အဖြား နွင့္ လူမမာေတြပဲရွိတယ္ အားလံုးက က်ြန္ေတာ္အစြမ္းကို ယံုႀကည္ပါတယ္ဆိုျပီး တခ်ိဴ ႕ဆို အဲ႔ဒီအပင္ေအာက္မွာ သြားအိပ္ျပေနလ်ွက္၊
သူႀကီးကလဲ စိတ္မရွည္ေတာ့ပါ .,
'' အင္မထိမာန္, ဘာေႀကာင္ေနတာလဲ , ဧရာမပ်ားအံုထဲကို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ထိုးလိုက္စမ္းပါ . , ငါတို႔ေတြအားလံုး မင္းအစြမ္းကိုယံုလို႔ ထိုင္ႀကည့္ေပးေနပါတယ္ ''
သူတို႔ေတြကေတာ့ မသိ,က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အေႀကာင္းကိုယ္သိေတာ့ ပ်ားတုတ္ခံရေတာ့မည္ဟု ႀကိဳတင္သိကာ ငိုခ်င္လာ၍ ငိုပါေလသတည္း ,
'' သူႀကီး,မွားမယ္ေနာ္ , ''
'' မမွားဘူး ထိုးကြာ ''
'' သူႀကီး,မွားရင္ သူလဲမေကာင္းဘူး , ကိုယ္လဲမေကာင္းဘူးေနာ္ ''
'' မမွားဘူးကြာ ထိုး ''
'' သူႀကီး ''
'' ထိုးလို႔ ''
'' မ်က္နွာမွာ အဖုေတြထြက္လာရင္ ရုပ္ဆိုးတယ္ေနာ္ သူႀကီး ''
'' ထိုးဆို''
'' ပ်ားတုတ္ေတာ့မယ္ ''
'' ထိုးစမ္းကြာ ''
'' ထိုးျပီဗ်ာ ''
ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ြန္ေတာ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဆိုျပီး ဧရာမပ်ားအံုႀကီးကို ဝါးလံုးရွည္ႀကီးနွင့္ထိုးရမ္းေမႊလိုက္ပါေတာ့သည္ ။
သိပ္မႀကာခင္၌ပဲ '' တ ဝီ ဝီး ''နဲ႔ ဧရာမပ်ားအံုထဲမွ ပ်ားမ်ားအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ထြက္ေရာ့ေလသတည္း , ဒါကို လူမ်ားအားလံုးက လက္ခုပ္တီးကာ ႀကည့္ေနလ်ွက္ မႀကာခင္မွာ သူတို႔ေတြအားလံုးကို ပ်ားတုတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သူတို႔မသိ, က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ပ်ားအံုကို ဝါးလံုးရွည္နွင့္ထိုးျပီးတာနဲ႔ တခ်ိဴ းတည္း မာရသႊန္ေျပးေလေတာ့၏, မႀကာပါဘူး တခဏေလးပါပဲ က်ြန္ေတာ္ေျပးတာ ေလး ငါး လွမ္းမေရာက္ျဖစ္ဘူး အလ်ွင္တုတ္တဲ႔ ပ်ားေတြအားလံုးက တရြာလံုးက ရွိသမ်ွလူေတြ အားလံုးကို ပ်ားတုတ္ေလသတည္း
'' အိ မေ လး , တုတ္တယ္ဟ , ္ိာ္ . . ကယ္ ပါ ဘု , အ ား း နာ ထာ , ''
'' အ ာ း းာ , တုတ္ျပီဟ . , အို ဘယ္ေနရာကို လာျပီး ပ်ားလာတုတ္လာလဲ , အင္ူး ေနရခက္ထာ ''
တရြာလံုးကို ပတ္လည္တုတ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ရြာက မသိရင္ ဂ်ပန္ အဂၤလိပ္ေခတ္ကို ေရာက္ေနသလိုပဲ
သူႀကီးက ေျပးရင္းနဲ႔ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံနွင့္ . . .
'' ဟိတ္ . , အိမ္တံခါးေတြ အားလံုးပိတ္, ပိတ္ထားႀက , ဟိတ္, ေျပးေနတဲ႔သူေတြ တြင္းထဲ ဝင္ပုန္းႀက ''
အမေလး , အမေလး , ပ်ားမ်ားအားလံုးက သူတို႔စိတ္ေက်နပ္တဲ႔အထိ တုတ္ျပီးသြားေသာအခါ မူလဧရာမပ်ားအံုသို႔ ျပန္သြားႀက၏ ၊
ထိုအခါ , အိမ္၌က်န္ရစ္ေနေသာ
လူမမာတခ်ိဴ ႕ရဲ႕မ်က္နွာျပင္ထက္၌ ခ်က္ျခင္း အဖုေတြထြက္လာလ်ွက္ . .
'' ေသေခ်ာင္းဆိုး , လူက နဂိုထဲက ေနမေကာင္းလို႔ အိမ္ထဲမွာ ေလစိမ္းမခံပဲ ေခ်ြးေအာင္းေနပါတယ္ဆိုမွ အလိုလိုကိုယ္အိမ္မွာ ကိုယ္အိပ္ေနရင္း ပ်ားက အိမ္ထဲလာျပီး အတုတ္ခံရတယ္လို႔ , ဘာအရဲရင့္ဆံုး'' အင္မထိမာန္ ''လဲ ''
တခ်ိဴ ႕လမ္းေလ်ွာက္ရင္ တုန္ရီ တုန္ရီ ျဖစ္ေနတဲ႔ အသက္ႀကီးအဖိုး အဖြားေတြကလဲ . . . .
'' ေသဒူးနာ , အသက္ႀကီးလို႔ လမ္းသိပ္မေလ်ွာက္နိုင္ေတာ့ပဲ အိမ္ထဲမွာကိုယ္ဖာသာကိုယ္ေန,ေနတာ , မေျပးနိုင္ပါဘူးဆိုမွ , ပ်ားေတြက အိမ္ထိလာဝင္တုတ္ေတာ့ အသက္ႀကီးလို႔ နဂိုတည္းက လမ္းမေလ်ွာက္နိုင္တဲ႔ငါတို႔ေတြက အိမ္ထဲလဲ ပ်ားဝင္လာေရာ , အ မေလး , ပတ္ေျပးလိုက္ရတာ , '' အင္မထိမာန္''ဆိုတဲ႔အေကာင္ကို မေႀကဘူးမွတ္ ''
ထိုသို႔ ဤသို႔ တရြာလံုးက '' အင္မထိမာန္''ဆိုရင္ အလြန္ေႀကာက္သြား၍ အလြန္ေလလံုးႀကီးသည္ဟု ျပန္ေျပာင္းေခၚေလေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေလေသအခါ '' ႀကည္''ရဲ႕မ်က္နွာမွာလဲ အဖုေတြနဲ႔ ''စိန္''ရဲ႕မ်က္နွာမွာလဲ အဖုေတြနဲ႔ေပါ့ , တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႀကည့္ရင္း , ပ်ားတုတ္ခံရတဲ႔ မ်က္နွာမို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ေသခ်ာယုယ နမ္းေပြ႕ေထြးေလေတာ့၏ ။
'အင္မထိမာန္ 'ရဲ႕အတၳဳပၸတၱိျပီးပါျပီ /
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
Tuesday, February 14, 2017
အေဆြးမိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါး
အရာအားလံုးသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွ နိုးထလာမလဲမသိဘူး,လက္ရွိအခ်ိန္နွင့္,လက္ရွိအႀကည့္ေတြထဲမွာေတာ့ ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းအေပါင္း ျခံဳလႊမ္းေနေသး၏ ,
သခ်ၤဴ ိင္းကုန္းၾကီးထဲမွ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ဟာအလြန္အမင္း ေဟာင္းႏြမ္းအိုေနလ်ွက္ ပင့္ကူအမ်ွင္ အေထြးေပါင္းမ်ားစြာနွင့္ ဆီးဝင္သူကို ဝင္လို႔မရေအာင္ ယွက္ဖြဲ႕ထားသလား ေအာင္းေမ႔ရပါ၏ ၊ သို႔တဖန္,ညဦး လင္းတ,သံဟာ ဒီအိမ္ႀကီးနွင့္ ဒီေနရာကို နိုးသက္လာနိုင္မလား ၊ ဒါေပမယ့္ . . . သူကေတာ့ အသံေပးေနတုန္းပဲ, ဇြဲမေလ်ွာ႔တဲ႔ သူအတြက္ အနမ္းေပးသင့္တယ္ ၊ ထိုအိမ္ဝန္းႀကီး အတြင္းထဲမွာေတာ့ ေသာက္ေရခြက္နွစ္ခြက္ကို အမိႈက္ပံုေပၚ၌ တင္ထားတာေတြ႕ရ၏ , ေကာက္ယူကိုင္ႀကည့္ေတာ့ တစ္ခြက္က,ေရႊခြက္ ၊ ေနာက္တစ္ခြက္,ေျမခြက္ ၊ ေၾသာ္ . . . လူ႔ဘဝမွာ ( ဆင္းရဲ ၊ ခ်မ္းသာ ) ( ခ်စ္ျခင္း , မုန္းျခင္း ) ( ေအာင္ျမင္ျခင္း က်ရွဴံ းျခင္း ) ဒီနွစ္မ်ိဴ းပဲရွိတယ္ဆိုတာကို ဒီအိမ္ရွင္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕ ေရႊခြက္နွင့္ေျမခြက္ေတြကို အမိႈက္ပံုေပၚမွာခ်ထားခဲ႔တာပဲ . . . သူ႔ရဲ႕ဆိုလိုရင္းကို ဘာသာျပန္ရရင္ေတာ့ , ဒီေလာကႀကီးက အမိႈက္ပံုႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ လူ႔ဆိုတာ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ , ဘယ္လမ္းမဆို အဆံုးထိေလ်ွာက္ရင္ေတာ့ အျမင္အသစ္တခု,ျမင္ေတြ႕လာမွာပဲ ၊ ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ဘာမွမပါဘူးဆိုေပမယ့္ အခုခ်က္ျခင္းကိုယ္ကမေသေသးဘူး,ဒါေႀကာင့္မို႔ ေနမဝင္ခင္ အလင္းတခုရဖို႔ ကိုယ္ဘက္က ႀကိဳးစားခြင့္ရွိပါတယ္,ေခတၱက်ြန္ေတာ္သည္ ဤသို႔ အေတြးမ်ိဴ းျဖင့္ ျငိမ္ရပ္ေနမိတယ္,ထိုအခိုက္ ေျမာက္ဦးဘံုက ေလႀကိဳးသိုင္းေခြ တမ်ွင္တစသည္ ညင္းစိမ့္စိမ့္,နဲ႔ က်ြန္ေတာ္၏ ရင္ကိုတိုးေခြ႕ ေမႊေနွာက္သြားခဲ႔သည္ ၊ အခုရာသီက 'ေႏြ'မဟုတ္ေသာ'မိုး'လို,မိုးမဟုတ္ေသာ'ေဆာင္း''လို, 'ေဆာငး္'မဟုတ္ေသာ'ေႏြ'လို,တကယ္ဆို အခုရာသီက အရသာမဲ႔ေနတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္သည္ အျပင္သို႔ ထြက္ႀကည့္ခ်ိန္ဝယ္ ဧရာမသစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းက ေကာင္းကင္ထက္ကေန ငံု႔ေဇာက္က်လာလ်ွက္ ဒီကမာၻ႕ေျမႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း တိတ္တိတ္ေလး နမ္းေလရဲ႕ ဤျမင္ကြင္းကို က်ြန္ေတာ္ျမင္ေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ , လြတ္လပ္မႈ႕ေတြက သဘာဝမွာရွိသလို , လူသားတိုင္းမွာလဲ သူ႔လြတ္လပ္မႈ႕နဲ႔သူရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရဲ႕လြတ္လပ္မႈ႕ေတြက တပါးသူကိုထိခိုက္ေနရင္ေတာ့ အဲ႔ဒီလြတ္လပ္မႈ႕ကို အရူးလြတ္လပ္မႈ႕လို႔ေခၚတယ္ ၊ မ်က္လံုးက ဘာလို႔နွစ္လံုး, ရွိသလဲဆိုရင္ သူဖက္ကိုယ္ဖက္မ်ွတမႈ႕နွင့္ ႀကည့္ျမင္နိုင္ေအာင္လို႔ မ်က္လံုးနွစ္လံုးပါလာတာ ၊ တစ္လံုးကန္းဆိုတာ,ပင္လယ္ဓားျမေတြပဲ ႀကည့္ေကာင္းတယ္ ၊ လ်ွပ္နီကြင္းအထစ္ထစ္ေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္တခြင္ဟာ အလြန္တရာမွ နီေဆြးေဆြးသန္းလာခဲ႔သည္ ၊ အိပ္ငိုက္ေနတဲ႔လူတစ္ဦး နိုးထလာသလို အရာအားလံုးအသက္ဝင္လာခဲ႔သည္ ၊ အရာအားလံုးက စကားေတြေျပာရင္း လႈပ္ရွားေနႀကသည္ ၊ တခ်ိဴ ႕အရာေတြဆို ႀကည့္မေကာင္း တပိုင္းျပတ္ႀကီးနဲ႔စကားေတြထေျပာေနလ်ွက္ အိမ္အိုကလဲ ေခါင္းညိမ့္ေလတယ္ ၊ သခ်ၤဴ ိင္းကုန္းႀကီးကလဲ သက္ျပင္းရႈတ္ခ်ရင္း အသက္ဝင္လာပါေတာ့၏ ၊ ထိုအခါမွ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဝိညာဥ္ကလဲ ခႏၶာထဲဝင္ျပန္လာ၍ နိုးသက္လာခဲ႔ရ၏ ၊ တႀကြႀကြနဲ႔သစ္အိုပင္ေျခာက္ေတြက လမ္းေတြထေလ်ွာက္ႀကသလို, တက်ြီက်ြီနဲ႔အိမ္အိုကလဲ လမ္းထေလ်ွာက္ေနပါေတာ့သည္ ၊ ေျမသားအေပါင္းတို႔နွင့္ ျမဴ မႈန္ေလးေတြဟာ စကားေျပာဆို၍ ရင္းနွီးၾကေလ၏ ၊ သခ်ၤဴ ိင္းထက္က ခႏၶာမဲ႔ေသာ ရုပ္ေတြကို ညာဥ္ေတာ္မ်ားက ခိုလွဴံ ဝင္ေနႀကေနလ်ွက္ ပန္းမ်ားပြင့္သလို ေျမႀကားထဲကေန ငုတ္တုတ္ထထိုင္၍ နင္းေလ်ွာက္သြားေနၾကေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို သူတို႔ေတြျပံဳးျပေနတယ္ ၊ ထ႔ိုေနာက္ က်ြန္ေတာ္အနားသူတို႔ေရာက္လာလ်ွက္ က်ြန္ေတာ္ကိုေမးတယ္
`` မ်က္နွာဘာလို႔ ညိဳမိႈင္ေနရတာလဲ ´´
က်ြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ေျပာျပလိုက္ရင္ သူတို႔ေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔,အံ႔ၾကိတ္မာန္တင္းရင္း က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ျပန္ျပံဳးျပျပီး ေခါင္းယိမ္းခါလိုက္တယ္
`` ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ´´
ထိုေနာက္သူတို႔ေတြ ေပ်ာ္သြားျပီး က်ြန္ေတာ္လက္ကို ဆြဲေခၚသြားႀကတယ္, တစ္ေနရာရဲ႕တစ္ေနရာမွာ ကခုန္ပြဲတခုက်င္းပေနတယ္,သူတို႔ေတြအားလံုးသည္ ထိုကခုန္ပြဲ၌ ဆင္ႏႊဲပါဝင္ကာ သြားေရာက္'က'ေလေတာ့သည္ , တခ်ိဴ ႕ဆို ကခုန္ရင္း ဦးေခါင္းေတြျပဳတ္ထြက္သလို ျပဳတ္ထြက္ ၊ တခ်ိဴ ႕က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကို ဆြဲရင္း ခႏၶာကိုယ္တပိုင္းျပတ္သြားျပီး ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းက တဖက္ ၊ အေပၚပိုင္းခႏၶာက တျခားဖက္နွင့္ ထိုကခုန္ပြဲက တျဖည္းျဖည္းအသက္ျပင္းလာခဲ႔သည္ ၊ သူတို႔ေတြကခုန္ႀကရင္း ျပီးမွ က်ြန္ေတာ္ကိုသတိရ၍ ထိုတစ္ေယာက္ , က်ြန္ေတာ္ကို ကခုန္ပြဲဆီ လာဆြဲေခၚသြားသည္,က်ြန္ေတာ္အလိုက္သင့္ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကို ပါသြားခဲ႔ေပမယ့္ ထိုကခုန္ပြဲမေရာက္ခင္မွာပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္, ထို၌ က်ြန္ေတာ္သည္ မီးခိုးလံုးထူထူႀကီးကို ခိုကိုင္ရင္း ထိုမီးခိုးလံုးႀကီး အေငြ႕ပ်ယ္သြားတဲ႔အထိ က်ြန္ေတာ္ဟာ ခိုကိုင္မွီရင္း လိုက္ပါသြားခဲ႔တယ္,သစ္ရြက္ေလးေတြက က်ြန္ေတာ္ကို ေမးတယ္
`` ဘယ္သြားမလို႔လဲ ´´
က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ျပံဳးလိုက္ျပီး ပါးစပ္ကို လက္ညွိဳးေလးနွင့္ဖိကပ္၍
`` တိုး တိုး ´´
က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အမူအယာကိုျမင္ကာ သစ္ရြက္ေလးေတြကလဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေလေတာ့သည္ ၊ ထိုမွတပါး,လႈပ္ယမ္းေသာ သစ္ရြက္ေလးက စိုးရိမ္ဟန္နွင့္
`` ေတာင္းပန္ပါတယ္ ´´
က်ြန္ေတာ္ေခါင္းခါလိုက္ပါတယ္
`` ရပါတယ္ မေတာင္းပန္ပါနဲ႔,အမွားဆိုတာ အမွန္ခင္းမယ့္ ေက်ာက္ခဲလံုးေလးေတြပါ ´´
ထိုအခါမွ သစ္ရြက္ေလးက အျပံဳးရႊမ္းေဝသြား၍ ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေတာ့၏ ၊ ေတာကြင္းျပင္ထက္မွ ေႀကာက္စရာလူတစ္ဦးက က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အေဝးျမင္ကြင္းတေနရာမွာ ရွိေနေလလ်ွက္ သူမသိေအာင္ က်ြန္ေတာ္ေနာက္ျပန္လွည့္မလို႔ ဒါေပမယ့္ သူကတအားလ်ွင္သလို ေလမႈန္တစကိုေတာင္ သူဟာ ပိုင္းျခားခြဲမ်ွတတ္၏ ၊ သူရဲ႕အမူအယာအေျခအေနကို ႀကည့္ေနခိုက္ သူဟာအလြန္တရာမွ ရက္စက္သူျဖစ္လ်ွက္ မ်က္လံုးကမရွိ ၊ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ပါးစပ္ႀကီးထဲမွာေတာ့ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ား အေျမာက္အမ်ားရွိေလရဲ႕ ၊
သူရီလိုက္အခါ
သြားေတြကမ်က္နွာေပၚသို႔တတ္၍ ေျခေထာက္က တစ္ေခ်ာင္းပဲရွိလ်ွက္ လက္ေတြကမရွိ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ဦးေခါင္းထက္ကေန တြဲေလ်ာင္းက်ေနေသာ လက္နွစ္ဖက္ေတာ့ ရွိ၏ ,သူရဲ႕ရီေမာသံဟာေႀကာက္ခမန္းလိလိဖြယ္ပါတကား, က်ြန္ေတာ္ကို သူမမွီ,နိုင္ေအာင္ ဘယ္လမ္းေတြက က်ယ္ဝန္းေနသလဲ ၊ က်ြန္ေတာ္ေျပးထြက္ခြာေသာ အသံကို , သူမႀကားေအာင္ , ဘယ္ေလေျပကို ျငိမ္းသက္ရမလဲ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို သူမျမင္ေအာင္, ဘယ္ျမဴ မႈန္ေတြက ဆိုင္းငံ႔ထားနိုင္မလဲ ၊ သူ, က်ြန္ေတာ္ကိုေတာ့ မျမင္ေသးပါ , သစ္ရြက္ေတြဆီသို႔ တဟုန္ တခုန္ေပါက္ခုန္အုပ္ေရာက္လာေလလ်ွက္ က်ြန္ေတာ္ကလဲ သူေရာက္ေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြေဘးမွာ ရွိေနတယ္ ၊ ထိုအခိုက္တြင္ ေလျပင္၌ အေခါင္းလြတ္တစ္လံုး ဝဲလြင့္ေမ်ာလ်ွက္ ရစ္ဝဲဝဲျဖစ္ေနပါ၏ ၊ ထိုအေခါင္းလြတ္ႀကီးကလဲ သူ႔ပိုင္ရွင္မူမွန္ကို လိုက္ရွာေနသလို , ေက်နပ္နွစ္သိမ့္ခ်င္စဖြယ္မရွိေသာ
အက်ည္းတန္ ရက္စက္သူႀကီးကလဲ က်ြန္ေတာ္နွင့္အလွမ္းမကမ္းနီးလာေလေတာ့၏ ၊ ေသြးဆူဆူျဖစ္လာေသာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာလဲ တျဖည္းျဖည္း,ေလးလံလာလ်ွက္ ေျခခ်ဴ ပ္မိသလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္ ၊ သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ရင္ခုန္သံလား က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ေျခသံလားမသိ,က်ြန္ေတာ္ဟာ,က်ြန္ေတာ္ကိုယ္ က်ြန္ေတာ္ျပန္ႀကည့္ေနရသလို မေပါ့ပါးခဲ႔ဘူး ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ျမင္လ်ွက္နဲ႔ ခုန္ခ်ရဲခဲ႔သည္ ၊ မီးခဲေဖြးေဖြးရဲေနတဲ႔လမ္းကိုလဲ ျမင္ပါလ်ွက္နဲ႔ ေလ်ွာက္ရဲခဲ႔တယ္ ၊ ေျခေထာက္နွင့္ေျပးေနသည္ ဆိုေပမယ့္ အရာအားလံုးမပါဝင္ရင္ ေျခေထာက္ဆိုတာ အလကား ေျပးလို႔မရခဲ႔ပါဘူး ၊ မ်က္လံုးဆိုတာ ျမင္သာျမင္ေပမယ့္ ဦးေနွာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ရာကိုပဲ နာခံရတယ္ ၊ သိပ္ျပီးလ်ွင္ျမန္တယ္လို႔ ယူဆထားေသာ ရက္စက္ေကာက္သူရဲ႕လက္ထဲကေန က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵဟာ သူ႔ထက္ကိုပိုျမန္လို႔ လြတ္ေျမာက္လာေလခဲ႔တယ္ ၊ အေခါင္းႀကီးကေတာ့ ပိုင္ရွင္မဲ႔သြားလို႔ အခုအခ်ိန္ဆို ငိုေႀကြးေမ်ွာ္ေနေလာက္ျပီ ၊ လူတိုင္းကို သနားေတာ့သနားမိတယ္ ဒါေပမယ့္ အႀကင္နာေမတၱာေတာ့, မသနားနိုင္ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ တစ္ေနရာရဲ႕တစ္ေနရာသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ကခုန္ပြဲဆင္ႏႊဲသဘင္လဲ မရွိေတာ့ေခ် ၊ သူတို႔ေတြအားလံုး က်ြန္ေတာ္ကို ရပ္ေစာင့္ေနႀကတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ သူတို႔ဆီကိုသြားေတာ့ သူတို႔ကက်ြန္ေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ိဴ းနွင့္ႀကည့္ကာ , ေကာင္းကင္ျပင္ထက္မွ နီေဆြးေဆြး,အေရာင္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာ႔ပါးလာခဲ႔သည္ ၊ ထို႔အတူ အိမ္အိုဟာလဲ သူ႔ေနရာသူရွိေနလ်ွက္ ညာဥ္ေတာ္မ်ားကလဲ က်ြန္ေတာ္အနားကေန ေဝ႔ဝိုက္ပ်ံ သန္း ထြက္ခြာသြားႀကေတာ့သည္ ၊ အရာအားလံုး ဆိတ္ျငိမ္တည္ေနလ်ွက္ နွစ္ခ်ီ၍ႀကာရွည္စြာအေဆြးဒဏ္ခံရေသာ သစ္သားတံခါးေလးကို ျဖည္းညင္းစြာ တိုးတိုးေလး ေခါက္ေနမိတယ္ အထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အႀကင္နာစစ္စစ္ ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ အေဆြးဒဏ္ခံရျပီး မိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးေလးကို ျပန္ျပဳ ျပင္ရအုန္းမည္ , အိမ္အထဲမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အႀကင္နာစစ္စစ္ရွိေနရဲ႕လားေတာ့ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . အေဆြးမိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးကို ေခါက္ေနမိတယ္ ၊ အကယ္၍မ်ားက်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အႀကင္နာစစ္စစ္နဲ႔ႀကံဳဆံုမႈ႕ရွိေသးရင္ ,
က်ြန္ေတာ္ဟာ အခုလိုမ်ိဴ း စိတၱဇအရာမ်ားနွင့္ ထပ္ျပီးေတြ႕ဆံုခ်င္မိတယ္ , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵထက္ကို အႀကင္နာရဲ႕ေလေျပက ပိုျမန္လွပါတယ္ ၊ ဤသို႔ႀကားကေန အေဆြးမိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးေလး, ဖြင့္မယ့္ အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေနပါ့မယ္ ။
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
အရာအားလံုးသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွ နိုးထလာမလဲမသိဘူး,လက္ရွိအခ်ိန္နွင့္,လက္ရွိအႀကည့္ေတြထဲမွာေတာ့ ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းအေပါင္း ျခံဳလႊမ္းေနေသး၏ ,
သခ်ၤဴ ိင္းကုန္းၾကီးထဲမွ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ဟာအလြန္အမင္း ေဟာင္းႏြမ္းအိုေနလ်ွက္ ပင့္ကူအမ်ွင္ အေထြးေပါင္းမ်ားစြာနွင့္ ဆီးဝင္သူကို ဝင္လို႔မရေအာင္ ယွက္ဖြဲ႕ထားသလား ေအာင္းေမ႔ရပါ၏ ၊ သို႔တဖန္,ညဦး လင္းတ,သံဟာ ဒီအိမ္ႀကီးနွင့္ ဒီေနရာကို နိုးသက္လာနိုင္မလား ၊ ဒါေပမယ့္ . . . သူကေတာ့ အသံေပးေနတုန္းပဲ, ဇြဲမေလ်ွာ႔တဲ႔ သူအတြက္ အနမ္းေပးသင့္တယ္ ၊ ထိုအိမ္ဝန္းႀကီး အတြင္းထဲမွာေတာ့ ေသာက္ေရခြက္နွစ္ခြက္ကို အမိႈက္ပံုေပၚ၌ တင္ထားတာေတြ႕ရ၏ , ေကာက္ယူကိုင္ႀကည့္ေတာ့ တစ္ခြက္က,ေရႊခြက္ ၊ ေနာက္တစ္ခြက္,ေျမခြက္ ၊ ေၾသာ္ . . . လူ႔ဘဝမွာ ( ဆင္းရဲ ၊ ခ်မ္းသာ ) ( ခ်စ္ျခင္း , မုန္းျခင္း ) ( ေအာင္ျမင္ျခင္း က်ရွဴံ းျခင္း ) ဒီနွစ္မ်ိဴ းပဲရွိတယ္ဆိုတာကို ဒီအိမ္ရွင္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕ ေရႊခြက္နွင့္ေျမခြက္ေတြကို အမိႈက္ပံုေပၚမွာခ်ထားခဲ႔တာပဲ . . . သူ႔ရဲ႕ဆိုလိုရင္းကို ဘာသာျပန္ရရင္ေတာ့ , ဒီေလာကႀကီးက အမိႈက္ပံုႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ လူ႔ဆိုတာ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ , ဘယ္လမ္းမဆို အဆံုးထိေလ်ွာက္ရင္ေတာ့ အျမင္အသစ္တခု,ျမင္ေတြ႕လာမွာပဲ ၊ ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ဘာမွမပါဘူးဆိုေပမယ့္ အခုခ်က္ျခင္းကိုယ္ကမေသေသးဘူး,ဒါေႀကာင့္မို႔ ေနမဝင္ခင္ အလင္းတခုရဖို႔ ကိုယ္ဘက္က ႀကိဳးစားခြင့္ရွိပါတယ္,ေခတၱက်ြန္ေတာ္သည္ ဤသို႔ အေတြးမ်ိဴ းျဖင့္ ျငိမ္ရပ္ေနမိတယ္,ထိုအခိုက္ ေျမာက္ဦးဘံုက ေလႀကိဳးသိုင္းေခြ တမ်ွင္တစသည္ ညင္းစိမ့္စိမ့္,နဲ႔ က်ြန္ေတာ္၏ ရင္ကိုတိုးေခြ႕ ေမႊေနွာက္သြားခဲ႔သည္ ၊ အခုရာသီက 'ေႏြ'မဟုတ္ေသာ'မိုး'လို,မိုးမဟုတ္ေသာ'ေဆာင္း''လို, 'ေဆာငး္'မဟုတ္ေသာ'ေႏြ'လို,တကယ္ဆို အခုရာသီက အရသာမဲ႔ေနတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္သည္ အျပင္သို႔ ထြက္ႀကည့္ခ်ိန္ဝယ္ ဧရာမသစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းက ေကာင္းကင္ထက္ကေန ငံု႔ေဇာက္က်လာလ်ွက္ ဒီကမာၻ႕ေျမႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း တိတ္တိတ္ေလး နမ္းေလရဲ႕ ဤျမင္ကြင္းကို က်ြန္ေတာ္ျမင္ေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ , လြတ္လပ္မႈ႕ေတြက သဘာဝမွာရွိသလို , လူသားတိုင္းမွာလဲ သူ႔လြတ္လပ္မႈ႕နဲ႔သူရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရဲ႕လြတ္လပ္မႈ႕ေတြက တပါးသူကိုထိခိုက္ေနရင္ေတာ့ အဲ႔ဒီလြတ္လပ္မႈ႕ကို အရူးလြတ္လပ္မႈ႕လို႔ေခၚတယ္ ၊ မ်က္လံုးက ဘာလို႔နွစ္လံုး, ရွိသလဲဆိုရင္ သူဖက္ကိုယ္ဖက္မ်ွတမႈ႕နွင့္ ႀကည့္ျမင္နိုင္ေအာင္လို႔ မ်က္လံုးနွစ္လံုးပါလာတာ ၊ တစ္လံုးကန္းဆိုတာ,ပင္လယ္ဓားျမေတြပဲ ႀကည့္ေကာင္းတယ္ ၊ လ်ွပ္နီကြင္းအထစ္ထစ္ေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္တခြင္ဟာ အလြန္တရာမွ နီေဆြးေဆြးသန္းလာခဲ႔သည္ ၊ အိပ္ငိုက္ေနတဲ႔လူတစ္ဦး နိုးထလာသလို အရာအားလံုးအသက္ဝင္လာခဲ႔သည္ ၊ အရာအားလံုးက စကားေတြေျပာရင္း လႈပ္ရွားေနႀကသည္ ၊ တခ်ိဴ ႕အရာေတြဆို ႀကည့္မေကာင္း တပိုင္းျပတ္ႀကီးနဲ႔စကားေတြထေျပာေနလ်ွက္ အိမ္အိုကလဲ ေခါင္းညိမ့္ေလတယ္ ၊ သခ်ၤဴ ိင္းကုန္းႀကီးကလဲ သက္ျပင္းရႈတ္ခ်ရင္း အသက္ဝင္လာပါေတာ့၏ ၊ ထိုအခါမွ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဝိညာဥ္ကလဲ ခႏၶာထဲဝင္ျပန္လာ၍ နိုးသက္လာခဲ႔ရ၏ ၊ တႀကြႀကြနဲ႔သစ္အိုပင္ေျခာက္ေတြက လမ္းေတြထေလ်ွာက္ႀကသလို, တက်ြီက်ြီနဲ႔အိမ္အိုကလဲ လမ္းထေလ်ွာက္ေနပါေတာ့သည္ ၊ ေျမသားအေပါင္းတို႔နွင့္ ျမဴ မႈန္ေလးေတြဟာ စကားေျပာဆို၍ ရင္းနွီးၾကေလ၏ ၊ သခ်ၤဴ ိင္းထက္က ခႏၶာမဲ႔ေသာ ရုပ္ေတြကို ညာဥ္ေတာ္မ်ားက ခိုလွဴံ ဝင္ေနႀကေနလ်ွက္ ပန္းမ်ားပြင့္သလို ေျမႀကားထဲကေန ငုတ္တုတ္ထထိုင္၍ နင္းေလ်ွာက္သြားေနၾကေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို သူတို႔ေတြျပံဳးျပေနတယ္ ၊ ထ႔ိုေနာက္ က်ြန္ေတာ္အနားသူတို႔ေရာက္လာလ်ွက္ က်ြန္ေတာ္ကိုေမးတယ္
`` မ်က္နွာဘာလို႔ ညိဳမိႈင္ေနရတာလဲ ´´
က်ြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ေျပာျပလိုက္ရင္ သူတို႔ေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔,အံ႔ၾကိတ္မာန္တင္းရင္း က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ျပန္ျပံဳးျပျပီး ေခါင္းယိမ္းခါလိုက္တယ္
`` ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ´´
ထိုေနာက္သူတို႔ေတြ ေပ်ာ္သြားျပီး က်ြန္ေတာ္လက္ကို ဆြဲေခၚသြားႀကတယ္, တစ္ေနရာရဲ႕တစ္ေနရာမွာ ကခုန္ပြဲတခုက်င္းပေနတယ္,သူတို႔ေတြအားလံုးသည္ ထိုကခုန္ပြဲ၌ ဆင္ႏႊဲပါဝင္ကာ သြားေရာက္'က'ေလေတာ့သည္ , တခ်ိဴ ႕ဆို ကခုန္ရင္း ဦးေခါင္းေတြျပဳတ္ထြက္သလို ျပဳတ္ထြက္ ၊ တခ်ိဴ ႕က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကို ဆြဲရင္း ခႏၶာကိုယ္တပိုင္းျပတ္သြားျပီး ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းက တဖက္ ၊ အေပၚပိုင္းခႏၶာက တျခားဖက္နွင့္ ထိုကခုန္ပြဲက တျဖည္းျဖည္းအသက္ျပင္းလာခဲ႔သည္ ၊ သူတို႔ေတြကခုန္ႀကရင္း ျပီးမွ က်ြန္ေတာ္ကိုသတိရ၍ ထိုတစ္ေယာက္ , က်ြန္ေတာ္ကို ကခုန္ပြဲဆီ လာဆြဲေခၚသြားသည္,က်ြန္ေတာ္အလိုက္သင့္ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကို ပါသြားခဲ႔ေပမယ့္ ထိုကခုန္ပြဲမေရာက္ခင္မွာပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္, ထို၌ က်ြန္ေတာ္သည္ မီးခိုးလံုးထူထူႀကီးကို ခိုကိုင္ရင္း ထိုမီးခိုးလံုးႀကီး အေငြ႕ပ်ယ္သြားတဲ႔အထိ က်ြန္ေတာ္ဟာ ခိုကိုင္မွီရင္း လိုက္ပါသြားခဲ႔တယ္,သစ္ရြက္ေလးေတြက က်ြန္ေတာ္ကို ေမးတယ္
`` ဘယ္သြားမလို႔လဲ ´´
က်ြန္ေတာ္သူတို႔ကို ျပံဳးလိုက္ျပီး ပါးစပ္ကို လက္ညွိဳးေလးနွင့္ဖိကပ္၍
`` တိုး တိုး ´´
က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အမူအယာကိုျမင္ကာ သစ္ရြက္ေလးေတြကလဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေလေတာ့သည္ ၊ ထိုမွတပါး,လႈပ္ယမ္းေသာ သစ္ရြက္ေလးက စိုးရိမ္ဟန္နွင့္
`` ေတာင္းပန္ပါတယ္ ´´
က်ြန္ေတာ္ေခါင္းခါလိုက္ပါတယ္
`` ရပါတယ္ မေတာင္းပန္ပါနဲ႔,အမွားဆိုတာ အမွန္ခင္းမယ့္ ေက်ာက္ခဲလံုးေလးေတြပါ ´´
ထိုအခါမွ သစ္ရြက္ေလးက အျပံဳးရႊမ္းေဝသြား၍ ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေတာ့၏ ၊ ေတာကြင္းျပင္ထက္မွ ေႀကာက္စရာလူတစ္ဦးက က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အေဝးျမင္ကြင္းတေနရာမွာ ရွိေနေလလ်ွက္ သူမသိေအာင္ က်ြန္ေတာ္ေနာက္ျပန္လွည့္မလို႔ ဒါေပမယ့္ သူကတအားလ်ွင္သလို ေလမႈန္တစကိုေတာင္ သူဟာ ပိုင္းျခားခြဲမ်ွတတ္၏ ၊ သူရဲ႕အမူအယာအေျခအေနကို ႀကည့္ေနခိုက္ သူဟာအလြန္တရာမွ ရက္စက္သူျဖစ္လ်ွက္ မ်က္လံုးကမရွိ ၊ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ပါးစပ္ႀကီးထဲမွာေတာ့ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ား အေျမာက္အမ်ားရွိေလရဲ႕ ၊
သူရီလိုက္အခါ
သြားေတြကမ်က္နွာေပၚသို႔တတ္၍ ေျခေထာက္က တစ္ေခ်ာင္းပဲရွိလ်ွက္ လက္ေတြကမရွိ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ဦးေခါင္းထက္ကေန တြဲေလ်ာင္းက်ေနေသာ လက္နွစ္ဖက္ေတာ့ ရွိ၏ ,သူရဲ႕ရီေမာသံဟာေႀကာက္ခမန္းလိလိဖြယ္ပါတကား, က်ြန္ေတာ္ကို သူမမွီ,နိုင္ေအာင္ ဘယ္လမ္းေတြက က်ယ္ဝန္းေနသလဲ ၊ က်ြန္ေတာ္ေျပးထြက္ခြာေသာ အသံကို , သူမႀကားေအာင္ , ဘယ္ေလေျပကို ျငိမ္းသက္ရမလဲ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို သူမျမင္ေအာင္, ဘယ္ျမဴ မႈန္ေတြက ဆိုင္းငံ႔ထားနိုင္မလဲ ၊ သူ, က်ြန္ေတာ္ကိုေတာ့ မျမင္ေသးပါ , သစ္ရြက္ေတြဆီသို႔ တဟုန္ တခုန္ေပါက္ခုန္အုပ္ေရာက္လာေလလ်ွက္ က်ြန္ေတာ္ကလဲ သူေရာက္ေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြေဘးမွာ ရွိေနတယ္ ၊ ထိုအခိုက္တြင္ ေလျပင္၌ အေခါင္းလြတ္တစ္လံုး ဝဲလြင့္ေမ်ာလ်ွက္ ရစ္ဝဲဝဲျဖစ္ေနပါ၏ ၊ ထိုအေခါင္းလြတ္ႀကီးကလဲ သူ႔ပိုင္ရွင္မူမွန္ကို လိုက္ရွာေနသလို , ေက်နပ္နွစ္သိမ့္ခ်င္စဖြယ္မရွိေသာ
အက်ည္းတန္ ရက္စက္သူႀကီးကလဲ က်ြန္ေတာ္နွင့္အလွမ္းမကမ္းနီးလာေလေတာ့၏ ၊ ေသြးဆူဆူျဖစ္လာေသာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာလဲ တျဖည္းျဖည္း,ေလးလံလာလ်ွက္ ေျခခ်ဴ ပ္မိသလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္ ၊ သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ရင္ခုန္သံလား က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ေျခသံလားမသိ,က်ြန္ေတာ္ဟာ,က်ြန္ေတာ္ကိုယ္ က်ြန္ေတာ္ျပန္ႀကည့္ေနရသလို မေပါ့ပါးခဲ႔ဘူး ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ျမင္လ်ွက္နဲ႔ ခုန္ခ်ရဲခဲ႔သည္ ၊ မီးခဲေဖြးေဖြးရဲေနတဲ႔လမ္းကိုလဲ ျမင္ပါလ်ွက္နဲ႔ ေလ်ွာက္ရဲခဲ႔တယ္ ၊ ေျခေထာက္နွင့္ေျပးေနသည္ ဆိုေပမယ့္ အရာအားလံုးမပါဝင္ရင္ ေျခေထာက္ဆိုတာ အလကား ေျပးလို႔မရခဲ႔ပါဘူး ၊ မ်က္လံုးဆိုတာ ျမင္သာျမင္ေပမယ့္ ဦးေနွာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ရာကိုပဲ နာခံရတယ္ ၊ သိပ္ျပီးလ်ွင္ျမန္တယ္လို႔ ယူဆထားေသာ ရက္စက္ေကာက္သူရဲ႕လက္ထဲကေန က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵဟာ သူ႔ထက္ကိုပိုျမန္လို႔ လြတ္ေျမာက္လာေလခဲ႔တယ္ ၊ အေခါင္းႀကီးကေတာ့ ပိုင္ရွင္မဲ႔သြားလို႔ အခုအခ်ိန္ဆို ငိုေႀကြးေမ်ွာ္ေနေလာက္ျပီ ၊ လူတိုင္းကို သနားေတာ့သနားမိတယ္ ဒါေပမယ့္ အႀကင္နာေမတၱာေတာ့, မသနားနိုင္ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ တစ္ေနရာရဲ႕တစ္ေနရာသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ကခုန္ပြဲဆင္ႏႊဲသဘင္လဲ မရွိေတာ့ေခ် ၊ သူတို႔ေတြအားလံုး က်ြန္ေတာ္ကို ရပ္ေစာင့္ေနႀကတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ သူတို႔ဆီကိုသြားေတာ့ သူတို႔ကက်ြန္ေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ိဴ းနွင့္ႀကည့္ကာ , ေကာင္းကင္ျပင္ထက္မွ နီေဆြးေဆြး,အေရာင္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာ႔ပါးလာခဲ႔သည္ ၊ ထို႔အတူ အိမ္အိုဟာလဲ သူ႔ေနရာသူရွိေနလ်ွက္ ညာဥ္ေတာ္မ်ားကလဲ က်ြန္ေတာ္အနားကေန ေဝ႔ဝိုက္ပ်ံ သန္း ထြက္ခြာသြားႀကေတာ့သည္ ၊ အရာအားလံုး ဆိတ္ျငိမ္တည္ေနလ်ွက္ နွစ္ခ်ီ၍ႀကာရွည္စြာအေဆြးဒဏ္ခံရေသာ သစ္သားတံခါးေလးကို ျဖည္းညင္းစြာ တိုးတိုးေလး ေခါက္ေနမိတယ္ အထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အႀကင္နာစစ္စစ္ ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ အေဆြးဒဏ္ခံရျပီး မိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးေလးကို ျပန္ျပဳ ျပင္ရအုန္းမည္ , အိမ္အထဲမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အႀကင္နာစစ္စစ္ရွိေနရဲ႕လားေတာ့ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . အေဆြးမိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးကို ေခါက္ေနမိတယ္ ၊ အကယ္၍မ်ားက်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အႀကင္နာစစ္စစ္နဲ႔ႀကံဳဆံုမႈ႕ရွိေသးရင္ ,
က်ြန္ေတာ္ဟာ အခုလိုမ်ိဴ း စိတၱဇအရာမ်ားနွင့္ ထပ္ျပီးေတြ႕ဆံုခ်င္မိတယ္ , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ဆႏၵထက္ကို အႀကင္နာရဲ႕ေလေျပက ပိုျမန္လွပါတယ္ ၊ ဤသို႔ႀကားကေန အေဆြးမိႈတတ္ေနေသာ သစ္သားတံခါးေလး, ဖြင့္မယ့္ အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေနပါ့မယ္ ။
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
ကြန္ကရစ္
အရာအားလံုးက အသက္ဝင္ေနတယ္ ၊ ညင္သာသာႏြဲ႕ယိမ္းေနလ်ွက္ ေလာကတခြင္မွာ တိမ္းရွားေရြ႕လ်ွားေနတယ္ ၊ မီးခိုးေငြ႕ေတြ တျဖည္းျဖည္း တအိတလိမ့္ဆင,့္ဆင့္တိုးလိမ္ရစ္ဖြဲ႕ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ တတ္ေနႀကျပီ္ ၊ ေျမစိုင္မႈန္ေတြ လြင္ျပင္ဆီသို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႔ေျခသံတိတ္တိတ္ေလး ေရြ႕လ်ွားေနႀကတယ္ ၊ အိမ္မက္ေတြ ေရဓာတ္ေျခာက္ကုန္ျပီ , ပင္လယ္ေရကို ငန္တယ္လို႔ေျပာတဲ႔ စမ္းေရေတြဟာ ပင္လယ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားတဲ႔အခါက်ရင္ သူတို႔ေတြလဲ ငန္သြားႀကတယ္ ၊ တိမ္ေတြရဲ႕အညစ္အေက်းးေတြကို ေဆးေႀကာသန္႔ေနရင္းနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ဟာ ေကာင္းကင္မ်က္နွာျပင္ကို သနပ္ခါးေသြးလူးေပးေနတယ္၊ ေကာင္းကင္မ်က္နွာက အလြန္မွႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လို႔ ပါးကြက္တျပင္လံုးလိမ္းတင္ေပးလိုက္တယ္ ၊ ျပီးေတာ့ . . . ေရႊအိုေရာင္နွင္းဆီတစ္ပြင့္ ပန္ေပးလိုက္တယ္ ၊ သူသိပ္လွသြားျပီ ၊ ဒါေပမယ့္ . . . သူသိပ္ရက္စက္တယ္ ,က်ြန္ေတာ္အေပၚ ဆူး., ျမား,မိုးတစ္စင္းရြာခ်ခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္တကိုယ္လံုး ဘာဒဏ္ရာမွမထိခိုက္ေပမယ့္ ထိမယ့္ထိေတာ့ ျမားတံက
က်ိဴ းထြက္လာတဲ႔ အစေလးတစ္စက က်ြန္ေတာ္ရင္ဝကို လာစိုက္ေလတယ္ ၊ အားးး းးး ,''ရင္တြင္းေဝဒနာ မေျဖသာ''ဆိုသလိုပဲ,ေတာ္ေတာ္လြင့္ေမ်ာပ်ံဝဲခဲ႔ရတယ္ . . .မိုးသားေတြလာရင္ ေကာင္းကင္ႀကီးက မိုးသားေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔ ျပံဳးးလို႔ , သူ႔ကို အလွဆင္ေပးခဲ႔တဲ႔ က်ြန္ေတာ္ကို ေမ႔ေနေလ်ာ႔ေပါ့,
'' းးး းးးး ဝုန္းးး းးးးး ''ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခု ထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးသားေတြ ေကာင္းကင္ကို ေခၚေဆာင္သြားႀကျပီ , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ေနရပ္ေထာင့္ေလး တစ္ေနရာမွာ ေကာင္းကင္မရွိေတာ့ဘူး ၊ တိမ္ေတြမလြင့္ေတာ့ဘူး ၊ လမင္းမရွိေတာ့ဘူး ၊ ႀကယ္ေတြ မလင္းေတာ့ဘူး ၊ ညလဲမိုးမခ်ဴ ပ္ေတာ့ဘူး ၊ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္က်ြန္ေတာ္ပါးျပင္ထက္ေပၚမွာ ေႏြးေႏြးေလး လာအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ၊ ခဏအႀကာမွာ က်ြန္ေတာ္လန္႔နိုးသြားေတာ့ ထိုသစ္ရြက္ငယ္ေလးက ငိုမဲ႔မဲ႔ရွဴ ိက္ထန္ ငိုေၾကြးေနပါေတာ့သည္ , က်ြန္ေတာ္ သူကို ,ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ေျမရပ္ဝန္းတခုဆီသို႔ ေသခ်ာေထြးေပြ႕၍ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔ျပီး နွစ္သိမ့္ေစခဲ႔သည္ . . .ထိုေျမရပ္ဝန္းတခုအလယ္၌ ေသခ်ာစြာေထြးေပြ႕ယူလာေသာ သစ္ရြက္ငယ္ေလးကို အသာအယာေလးတင္ျပီး, က်ြန္ေတာ္လက္ေမာင္းေသြးတစ္စက္ျဖင့္ သူကို စိုက္ပ်ိဴ းေလခဲ႔သည္ , ကာလေပါင္းႀကာေရြ႕ေလသမ်ွ ,ထိုသစ္ရြက္ငယ္ေလးဟာ ပင္ျမစ္တစ္ေထာင္ အျမစ္ပြားမ်ားျဖင့္ ႀကီးထြားရွင္သန္ေနေလျပီး , က်ြန္ေတာ္ကို,ဘယ္/ညာ ယိမ္းခတ္ရင္း သူ႔အနားကေန ထြက္ခြာခိုင္းခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို ေမာင္းထုတ္တာ စိတ္မထိခိုက္ဘူး ဒါေပမယ့္. . . ေစသနာကိုဖိနပ္လုပ္ျပီး စီးသြားတဲ႔သူ႔ကို ရင္မွာနာ နာ,ရင္မနာပါဘူးလို႔ မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ျပံဳးးျပံဳးးႀကီး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ၊ ေလေမႊးနံ႔သာနွင့္အတူ သူကေတာ့ ေပ်ာ္ရွာေလတယ္ , သိပ္မႀကာခင္မွာပဲ
'' းးးး ဝုန္းးး းးးးးး'' ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခုထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ . . . ေလမတိုက္ေတာ့ဘူး ၊ သစ္ပင္လဲမရွိေတာ့ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ေနတဲ႔ေထာင့္ေလး တစ္ေနရာမွာ အခုဆို . . . ေကာင္းကင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ေျပာေနေပမယ့္ မ်က္ဝန္းရဲ႕ဘယ္ဖက္ေထာင့္ေလးနားမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေလးေတြရွိတာေပါ့ ၊ စိတ္ေတြထဲမွာ အက္ဆစ္ေတြရွိလားမသိဘူး, ပါး,ပါးလာတယ္ ၊ ပင္လယ္ေရလ်ံွတယ္ဆိုတာ ျမစ္၊ေခ်ာင္းက ေရေတြလာလို႔ ,မ်က္ဝန္းကလာတဲ႔ မ်က္ရည္က်ေတာ့ ဘယ္အရပ္အဝန္းကေန ေရာက္လာတာလဲမသိဘူး ၊ ငိုရင္ ငိုသေလာက္,မိုးတြင္းလိုပါပဲ ၊ ပါး,ပါး လာတယ္ ၊ ကာလကုေလသီေပါင္း ႀကာျမင့္လာသည့္မ်ွ က်ြန္ေတာ္ဟာ ဒီကမာၻ႔ေျမကို တအိအိေလးနင္းျပီး လြင့္ပါးလာခဲ႔တယ္ ၊ ထိုစဥ္အခါ၌
အပ်ိဴ စင္ကညာယမင္းရုပ္အသြင္လို က်ြန္ေတာ္အနားမွာ ေျမႀကီးပဲရွိေတာ့တယ္ ၊ က်န္တာ မရွိေတာ့ဘူး ၊ သူ႔ကိုလဲ ႀကင္နာမႈ႕ေတြေပးရအုန္းမယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကသာ တျခားေတြကို ႀကင္နာေနတာ က်ြန္ေတာ္ကိုက်ေတာ့ မႀကင္ခဲ႔ႀကဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . ဒီေျမေလးကေတာ့ က်ြန္ေတာ္ကို ျပန္ႀကင္နာမွာပါလို႔ ထင္ျမင္မိခဲ႔တယ္,
'' းးးးး ဝုန္းးးးးးး းးး ''ဆိုျပီး ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ အသံတခု ထြက္ေပၚလာခဲ႔ေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ငံု႔ႀကည့္မိေတာ့ ဒီကမာၻ႔ေျမႀကီးလဲ က်ြန္ေတာ္ကို ထားသြားခဲ႔ျပီ , က်ြန္ေတာ္ကို သူ,မႀကင္နာခဲ႔ျပန္ဘူး , အခုဆို က်ြန္ေတာ္ဘဝမွာ , ေကာင္းကင္ႀကီးလဲမရွိေတာ့ဘူး , သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , ေျမျပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , အေတာ္ကို ဆိုးဝါးခဲ႔ေပမယ့္ ,က်ြန္ေတာ္ေနတဲ႔ေနရပ္ကေတာ့ ကမာၻ႔လံုးႀကီး၏အျပင္ဘက္ ညာဖက္ေလးမွာ ေနဖို႔ေနရာ ရွိေနေသးလို႔ ေတာ္ေသးခဲ႔တယ္ ၊ ကမာၻ႔အျပင္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရင္း စဥ္းစားမိတယ္ . . . အေတြးတခုမွေတာ့ ထြက္မလာခဲ႔ဘူး ,ထိုအခ်ိန္၌ . . , တစံုတစ္ေယာက္က က်ြန္ေတာ္ဆီေရာက္လာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ငိုေနတာကို အငိုတိတ္ဖို႔အတြက္ သူလာေခ်ာ႔တာလားမသိဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ကို တစ္ေနရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔တယ္ ၊ ထိုေနရာသို႔ ေရာက္သြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူကိုမေတြ႕ေတာ့ေပ ၊ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ထင္ရာသြားရင္း . . ႀကံဳေတြ႕တဲ႔ ဝိညာဥ္ေပါင္းမ်ားနဲ႔အဆင္ေျပစြာမိတ္ဖြဲ႕မိပါ၏ , ,ေနာက္ျပီး , သူတို႔ေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေမတၱာမရွိဘူး ၊ သစၥာလဲမရွိဘူး ၊ အႀကင္နာလဲမရွိဘူး ၊ ဘယ္သူကိုမွလဲ ခံစားရေအာင္မလုပ္ဘူး , . . . သူတို႔ေတြဆီမွာ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိပဲ ထာဝရေမ်ာလြင့္ရွင္သန္ျခင္းျဖင့္ ေရြ႕လ်ားေနတဲ႔ ဝိညာဥ္တမန္ေတာ္ေတြျဖစ္သည္ ၊
က်ြန္ေတာ္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔ ကမာၻ႕က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိတဲ႔ကမာၻ႔ပါ , အျပည့္မေပးနိုင္ရင္ေတာင္ အဲ႔လိုကမာၻ႕ငယ္မ်ိဴ းတျခမ္းခြဲေပးပါ , ဒါေပမယ့္...က်ြန္ေတာ္ဟာ အဲ႔ဒီလိုကမာၻ႕ကို ခဏေရာက္ဖူးတယ္ ၊ အခုလဲ , ခဏေရာက္ခြင့္ျပဳတာလား မသိဘူး , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပန္ခရီးစဥ္တခုအတြက္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ဟာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕နူးညံေသာ လက္ဝါးႀကား၌ ကပ္ျငိေနျပီ , တမန္ေတာ္ေတြကို နူတ္ဆက္ခဲ႔ရျပီ , သူတို႔မွာ ခံစားခ်က္ မရွိေပမယ့္ . . . သူတို႔ေတြမွာ နွလံုးသားရွိပါေစ , က်ြန္ေတာ္ဟာ မီးနဂါးတစ္ေကာင္လို ေဝဟင္ျပင္၌ တင့္တယ္စြာ ပ်ံ သန္းခ်င္တဲ႔ စိတ္ကူးအိမ္မက္ရွိေႀကာင္း . . . ငယ္ငယ္က,ေမေမနဲ႔ေဖေဖကို ေျပာျပခဲ႔ဖူးတယ္, ၊က်ြန္ေတာ္ဟာ တိမ္တိုက္ေတြေပၚတတ္ထိုင္စီးရင္း ဒီကမာၻ႔ႀကီးရဲ႕ အဆံုးတဖက္ ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္၌ လူသားတစ္ဦးအျဖစ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရပ္တည္ခ်င္ခဲ႔ေသာ စိတ္ကူးအိမ္မက္ရွိခဲ႔သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ သစ္ရြက္ေလးေတြေပၚမွာ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း , သစ္ကိုင္းေလးေတြနဲ႔စကားေျပာခ်င္တဲ႔ဆႏၵ , က်ြန္ေတာ္မွာ ရွိခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ,ေျမစိုင္မႈန္ညင္းတို႔ကို တြဲခိုမွီရင္း , သူတို႔ေတြနဲ႔အတူ ဘယ္လူးယိမ္း ညာလူးယိမ္းျပီး ''ေလျပင္ရထား''စီးခ်င္မိတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြနဲ႔စကားတီးတိုးေျပာရင္း ငိုေႀကြးခ်င္တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ခုန္မႈ႕ကို ျငိမ္သက္ေအာင္လို႔ , ႀကီးမားေသာ ဧရာမေက်ာက္ေတာင္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ဖိထားခ်င္တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္လဲက်ြန္ေတာ္နဲ႔က်ြန္ေတာ္ႀကားထဲ၌ ေနထိုင္လာရတာ မြန္းဆို႔နင့္လာျပီ , ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ . . .'' ဝုန္း ''ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခုရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာထြက္ေပၚလာခဲ႔ျပီး ,
အခုဆို. . .
ေကာင္းကင္ႀကီးလဲမရွိေတာ့ဘူး
သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး
ေျမျပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး
က်ြန္ေတာ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး
ဘိလပ္ေျမ ၊ သဲ ၊ ေက်ာက္ ၊ ေရ . ,
အဲ႔ဒီအရာေတြကို ေပါင္းစပ္လိုက္ရင္
''ကြန္ကရစ္''တခု ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္ ။
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
အရာအားလံုးက အသက္ဝင္ေနတယ္ ၊ ညင္သာသာႏြဲ႕ယိမ္းေနလ်ွက္ ေလာကတခြင္မွာ တိမ္းရွားေရြ႕လ်ွားေနတယ္ ၊ မီးခိုးေငြ႕ေတြ တျဖည္းျဖည္း တအိတလိမ့္ဆင,့္ဆင့္တိုးလိမ္ရစ္ဖြဲ႕ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ တတ္ေနႀကျပီ္ ၊ ေျမစိုင္မႈန္ေတြ လြင္ျပင္ဆီသို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႔ေျခသံတိတ္တိတ္ေလး ေရြ႕လ်ွားေနႀကတယ္ ၊ အိမ္မက္ေတြ ေရဓာတ္ေျခာက္ကုန္ျပီ , ပင္လယ္ေရကို ငန္တယ္လို႔ေျပာတဲ႔ စမ္းေရေတြဟာ ပင္လယ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားတဲ႔အခါက်ရင္ သူတို႔ေတြလဲ ငန္သြားႀကတယ္ ၊ တိမ္ေတြရဲ႕အညစ္အေက်းးေတြကို ေဆးေႀကာသန္႔ေနရင္းနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ဟာ ေကာင္းကင္မ်က္နွာျပင္ကို သနပ္ခါးေသြးလူးေပးေနတယ္၊ ေကာင္းကင္မ်က္နွာက အလြန္မွႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လို႔ ပါးကြက္တျပင္လံုးလိမ္းတင္ေပးလိုက္တယ္ ၊ ျပီးေတာ့ . . . ေရႊအိုေရာင္နွင္းဆီတစ္ပြင့္ ပန္ေပးလိုက္တယ္ ၊ သူသိပ္လွသြားျပီ ၊ ဒါေပမယ့္ . . . သူသိပ္ရက္စက္တယ္ ,က်ြန္ေတာ္အေပၚ ဆူး., ျမား,မိုးတစ္စင္းရြာခ်ခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္တကိုယ္လံုး ဘာဒဏ္ရာမွမထိခိုက္ေပမယ့္ ထိမယ့္ထိေတာ့ ျမားတံက
က်ိဴ းထြက္လာတဲ႔ အစေလးတစ္စက က်ြန္ေတာ္ရင္ဝကို လာစိုက္ေလတယ္ ၊ အားးး းးး ,''ရင္တြင္းေဝဒနာ မေျဖသာ''ဆိုသလိုပဲ,ေတာ္ေတာ္လြင့္ေမ်ာပ်ံဝဲခဲ႔ရတယ္ . . .မိုးသားေတြလာရင္ ေကာင္းကင္ႀကီးက မိုးသားေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔ ျပံဳးးလို႔ , သူ႔ကို အလွဆင္ေပးခဲ႔တဲ႔ က်ြန္ေတာ္ကို ေမ႔ေနေလ်ာ႔ေပါ့,
'' းးး းးးး ဝုန္းးး းးးးး ''ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခု ထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးသားေတြ ေကာင္းကင္ကို ေခၚေဆာင္သြားႀကျပီ , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ေနရပ္ေထာင့္ေလး တစ္ေနရာမွာ ေကာင္းကင္မရွိေတာ့ဘူး ၊ တိမ္ေတြမလြင့္ေတာ့ဘူး ၊ လမင္းမရွိေတာ့ဘူး ၊ ႀကယ္ေတြ မလင္းေတာ့ဘူး ၊ ညလဲမိုးမခ်ဴ ပ္ေတာ့ဘူး ၊ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္က်ြန္ေတာ္ပါးျပင္ထက္ေပၚမွာ ေႏြးေႏြးေလး လာအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ၊ ခဏအႀကာမွာ က်ြန္ေတာ္လန္႔နိုးသြားေတာ့ ထိုသစ္ရြက္ငယ္ေလးက ငိုမဲ႔မဲ႔ရွဴ ိက္ထန္ ငိုေၾကြးေနပါေတာ့သည္ , က်ြန္ေတာ္ သူကို ,ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ေျမရပ္ဝန္းတခုဆီသို႔ ေသခ်ာေထြးေပြ႕၍ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔ျပီး နွစ္သိမ့္ေစခဲ႔သည္ . . .ထိုေျမရပ္ဝန္းတခုအလယ္၌ ေသခ်ာစြာေထြးေပြ႕ယူလာေသာ သစ္ရြက္ငယ္ေလးကို အသာအယာေလးတင္ျပီး, က်ြန္ေတာ္လက္ေမာင္းေသြးတစ္စက္ျဖင့္ သူကို စိုက္ပ်ိဴ းေလခဲ႔သည္ , ကာလေပါင္းႀကာေရြ႕ေလသမ်ွ ,ထိုသစ္ရြက္ငယ္ေလးဟာ ပင္ျမစ္တစ္ေထာင္ အျမစ္ပြားမ်ားျဖင့္ ႀကီးထြားရွင္သန္ေနေလျပီး , က်ြန္ေတာ္ကို,ဘယ္/ညာ ယိမ္းခတ္ရင္း သူ႔အနားကေန ထြက္ခြာခိုင္းခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကို ေမာင္းထုတ္တာ စိတ္မထိခိုက္ဘူး ဒါေပမယ့္. . . ေစသနာကိုဖိနပ္လုပ္ျပီး စီးသြားတဲ႔သူ႔ကို ရင္မွာနာ နာ,ရင္မနာပါဘူးလို႔ မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ျပံဳးးျပံဳးးႀကီး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ၊ ေလေမႊးနံ႔သာနွင့္အတူ သူကေတာ့ ေပ်ာ္ရွာေလတယ္ , သိပ္မႀကာခင္မွာပဲ
'' းးးး ဝုန္းးး းးးးးး'' ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခုထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ . . . ေလမတိုက္ေတာ့ဘူး ၊ သစ္ပင္လဲမရွိေတာ့ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ေနတဲ႔ေထာင့္ေလး တစ္ေနရာမွာ အခုဆို . . . ေကာင္းကင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ေျပာေနေပမယ့္ မ်က္ဝန္းရဲ႕ဘယ္ဖက္ေထာင့္ေလးနားမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေလးေတြရွိတာေပါ့ ၊ စိတ္ေတြထဲမွာ အက္ဆစ္ေတြရွိလားမသိဘူး, ပါး,ပါးလာတယ္ ၊ ပင္လယ္ေရလ်ံွတယ္ဆိုတာ ျမစ္၊ေခ်ာင္းက ေရေတြလာလို႔ ,မ်က္ဝန္းကလာတဲ႔ မ်က္ရည္က်ေတာ့ ဘယ္အရပ္အဝန္းကေန ေရာက္လာတာလဲမသိဘူး ၊ ငိုရင္ ငိုသေလာက္,မိုးတြင္းလိုပါပဲ ၊ ပါး,ပါး လာတယ္ ၊ ကာလကုေလသီေပါင္း ႀကာျမင့္လာသည့္မ်ွ က်ြန္ေတာ္ဟာ ဒီကမာၻ႔ေျမကို တအိအိေလးနင္းျပီး လြင့္ပါးလာခဲ႔တယ္ ၊ ထိုစဥ္အခါ၌
အပ်ိဴ စင္ကညာယမင္းရုပ္အသြင္လို က်ြန္ေတာ္အနားမွာ ေျမႀကီးပဲရွိေတာ့တယ္ ၊ က်န္တာ မရွိေတာ့ဘူး ၊ သူ႔ကိုလဲ ႀကင္နာမႈ႕ေတြေပးရအုန္းမယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကသာ တျခားေတြကို ႀကင္နာေနတာ က်ြန္ေတာ္ကိုက်ေတာ့ မႀကင္ခဲ႔ႀကဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . ဒီေျမေလးကေတာ့ က်ြန္ေတာ္ကို ျပန္ႀကင္နာမွာပါလို႔ ထင္ျမင္မိခဲ႔တယ္,
'' းးးးး ဝုန္းးးးးးး းးး ''ဆိုျပီး ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ အသံတခု ထြက္ေပၚလာခဲ႔ေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ငံု႔ႀကည့္မိေတာ့ ဒီကမာၻ႔ေျမႀကီးလဲ က်ြန္ေတာ္ကို ထားသြားခဲ႔ျပီ , က်ြန္ေတာ္ကို သူ,မႀကင္နာခဲ႔ျပန္ဘူး , အခုဆို က်ြန္ေတာ္ဘဝမွာ , ေကာင္းကင္ႀကီးလဲမရွိေတာ့ဘူး , သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , ေျမျပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး , အေတာ္ကို ဆိုးဝါးခဲ႔ေပမယ့္ ,က်ြန္ေတာ္ေနတဲ႔ေနရပ္ကေတာ့ ကမာၻ႔လံုးႀကီး၏အျပင္ဘက္ ညာဖက္ေလးမွာ ေနဖို႔ေနရာ ရွိေနေသးလို႔ ေတာ္ေသးခဲ႔တယ္ ၊ ကမာၻ႔အျပင္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရင္း စဥ္းစားမိတယ္ . . . အေတြးတခုမွေတာ့ ထြက္မလာခဲ႔ဘူး ,ထိုအခ်ိန္၌ . . , တစံုတစ္ေယာက္က က်ြန္ေတာ္ဆီေရာက္လာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ငိုေနတာကို အငိုတိတ္ဖို႔အတြက္ သူလာေခ်ာ႔တာလားမသိဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ကို တစ္ေနရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔တယ္ ၊ ထိုေနရာသို႔ ေရာက္သြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူကိုမေတြ႕ေတာ့ေပ ၊ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ထင္ရာသြားရင္း . . ႀကံဳေတြ႕တဲ႔ ဝိညာဥ္ေပါင္းမ်ားနဲ႔အဆင္ေျပစြာမိတ္ဖြဲ႕မိပါ၏ , ,ေနာက္ျပီး , သူတို႔ေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေမတၱာမရွိဘူး ၊ သစၥာလဲမရွိဘူး ၊ အႀကင္နာလဲမရွိဘူး ၊ ဘယ္သူကိုမွလဲ ခံစားရေအာင္မလုပ္ဘူး , . . . သူတို႔ေတြဆီမွာ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိပဲ ထာဝရေမ်ာလြင့္ရွင္သန္ျခင္းျဖင့္ ေရြ႕လ်ားေနတဲ႔ ဝိညာဥ္တမန္ေတာ္ေတြျဖစ္သည္ ၊
က်ြန္ေတာ္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔ ကမာၻ႕က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိတဲ႔ကမာၻ႔ပါ , အျပည့္မေပးနိုင္ရင္ေတာင္ အဲ႔လိုကမာၻ႕ငယ္မ်ိဴ းတျခမ္းခြဲေပးပါ , ဒါေပမယ့္...က်ြန္ေတာ္ဟာ အဲ႔ဒီလိုကမာၻ႕ကို ခဏေရာက္ဖူးတယ္ ၊ အခုလဲ , ခဏေရာက္ခြင့္ျပဳတာလား မသိဘူး , က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပန္ခရီးစဥ္တခုအတြက္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ဟာ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕နူးညံေသာ လက္ဝါးႀကား၌ ကပ္ျငိေနျပီ , တမန္ေတာ္ေတြကို နူတ္ဆက္ခဲ႔ရျပီ , သူတို႔မွာ ခံစားခ်က္ မရွိေပမယ့္ . . . သူတို႔ေတြမွာ နွလံုးသားရွိပါေစ , က်ြန္ေတာ္ဟာ မီးနဂါးတစ္ေကာင္လို ေဝဟင္ျပင္၌ တင့္တယ္စြာ ပ်ံ သန္းခ်င္တဲ႔ စိတ္ကူးအိမ္မက္ရွိေႀကာင္း . . . ငယ္ငယ္က,ေမေမနဲ႔ေဖေဖကို ေျပာျပခဲ႔ဖူးတယ္, ၊က်ြန္ေတာ္ဟာ တိမ္တိုက္ေတြေပၚတတ္ထိုင္စီးရင္း ဒီကမာၻ႔ႀကီးရဲ႕ အဆံုးတဖက္ ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္၌ လူသားတစ္ဦးအျဖစ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရပ္တည္ခ်င္ခဲ႔ေသာ စိတ္ကူးအိမ္မက္ရွိခဲ႔သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ သစ္ရြက္ေလးေတြေပၚမွာ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း , သစ္ကိုင္းေလးေတြနဲ႔စကားေျပာခ်င္တဲ႔ဆႏၵ , က်ြန္ေတာ္မွာ ရွိခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ,ေျမစိုင္မႈန္ညင္းတို႔ကို တြဲခိုမွီရင္း , သူတို႔ေတြနဲ႔အတူ ဘယ္လူးယိမ္း ညာလူးယိမ္းျပီး ''ေလျပင္ရထား''စီးခ်င္မိတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြနဲ႔စကားတီးတိုးေျပာရင္း ငိုေႀကြးခ်င္တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ခုန္မႈ႕ကို ျငိမ္သက္ေအာင္လို႔ , ႀကီးမားေသာ ဧရာမေက်ာက္ေတာင္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ဖိထားခ်င္တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္လဲက်ြန္ေတာ္နဲ႔က်ြန္ေတာ္ႀကားထဲ၌ ေနထိုင္လာရတာ မြန္းဆို႔နင့္လာျပီ , ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ . . .'' ဝုန္း ''ဆိုျပီး ႀကီးမားေသာ အသံတခုရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာထြက္ေပၚလာခဲ႔ျပီး ,
အခုဆို. . .
ေကာင္းကင္ႀကီးလဲမရွိေတာ့ဘူး
သစ္ပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး
ေျမျပင္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး
က်ြန္ေတာ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး
ဘိလပ္ေျမ ၊ သဲ ၊ ေက်ာက္ ၊ ေရ . ,
အဲ႔ဒီအရာေတြကို ေပါင္းစပ္လိုက္ရင္
''ကြန္ကရစ္''တခု ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္ ။
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
Saturday, February 4, 2017
အခ်စ္ရဲ႕သက္ေသ လြမ္းတယ္ဆိုမ်က္ရည္
အနီးမႈန္လား အေဝးမႈန္လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ၊က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူကမ်က္မွန္နဲ႔ မႈန္လို႔ မ်က္မွန္တပ္တာလား ဒါမွမဟုတ္ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္လို႔ မ်က္မွန္တပ္တာလားမသိဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ကိုေတာ့ အျမဲအမွားပဲ ၊ သူကအျမဲအမွန္ဆိုပါေတာ့ ၊ သူ႔နာမည္က ''ေႀကြစင္ခ်ိဴ ''၊ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခါးေနျပီ,ဘယ္အခ်ိန္ ထျပီးေပါက္ကြဲမလဲမသိဘူး . . . သူအျမဲတမ္းဆရာႀကီးလုပ္ေနရင္ေတာ့ အခ်ိန္ ေနရာ မေရြး ၊ ရာသီ ဥတု မေရြး ေပါက္ကြဲနိုင္ေျခပိုမ်ားတယ္ ၊ အခုလဲႀကည့္ . . .သူ,ခ်ိန္းတဲ႔ေနရာကို
က်ြန္ေတာ္ကအရင္ေရာက္ေနတာ ႀကာျပီ , သူက ေနာက္က်ေနတယ္ , က်ြန္ေတာ္သာ ေနာက္က် ႀကည့္ , ဗိုက္ေခါက္ျပတ္လို႔ ေသျပီ , ခဏေလာက္အႀကာမွာေတာ့ ေရာက္လာခဲ႔တယ္ မ်က္မွန္နဲ႔ေပါ့ ၊
'' sorry,ေနာ္ ေမာင္, ေႀကြ,နည္းနည္းေနာက္က် သြားတယ္ ''
က်ြန္ေတာ္လဲ သူစကားႀကားျပီး ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ေအာ္လိုက္ေလ၏
'' ဘာ ာ ာ ာ ''
'' လန္႔တာ ေမာင္ရယ္ , အက်ယ္ႀကီး ထေအာ္လို႔ , ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ နည္းနည္းေလး ေနာက္က်တာကို ''
''ဘယ္ေလာက္ေနာက္က်လဲသိခ်င္ရင္ အခ်ိန္ႀကည့္ ,အခ်ိန္ကိုႀကည့္ေလ ,
မနက္ကိုးနာရီအေရာက္ခ်ိန္းတယ္ , အခုဘယ္နာရီလဲ သိလား ''
'' ဆယ္နာရီေပါ့ , ေမာင္ရယ္ ''
'' ဘာ ာ ာ ာ ာ ''
'' ေျဖးေျဖးေအာ္လဲ ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္ , အက်ယ္ႀကီး ထ,ထမေအာ္ပါနဲ႔ , ေဘးနားမွာ လူေတြႀကည့္ကုန္ျပီ ''
'' တစ္နာရီထိုးေနျပီ,ဘာ ,ဆယ္နာရီလဲ , ဒီမွာႀကည့္ တစ္နာရီ ''
'' ေၾသာ္ ဟုတ္လား , ေႀကြရဲ႕နာရီက အခုမွ ဆယ္နာရီထိုးတာ , ေႀကြရဲ႕နာရီက ေနာက္က်ေနတာလား , ေမာင္ရဲ႕နာရီကပဲ ျမန္တာလားမသိဘူးေနာ္ , ''
'' ဟာ , အဲ႔မွာ စေတြ႕တာပဲ ''
'' ဘာေတြ႕တာလဲ ေမာင္ ''
'' ေဒါသ , ေဒါသကို စေတြ႕တာ ''
'' ေႀကြကို ေမာင္က စိတ္ကုန္သြားျပီလား, နည္းနည္းေလးေနာက္က်တာကို ေဒါသထြက္စရာလား ''
'' ေတာင္းပန္ပါတယ္ , ေတာင္းပန္ပါတယ္ ., အဲ႔ဒါဆို ေက်နပ္ျပီမလား ''
'' မေက်နပ္နိုင္ေသးဘူး ''
'' နားမႀကားေတာ့ဘူး ''
'' ေမာင္ေနာ္, လာမရြဲ႕နဲ႔ ,ဟြန္႔. . ဒီတခါေတာ့ ေက်နပ္ေပးလိုက္မယ္ , ေနာက္တခါ ေမာင္,ေဒါသထြက္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွခြင့္မလႊတ္ေတာ့ဘူး ''
က်ြန္ေတာ္လဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ , မွင္သက္သက္ ထိုင္ေနမိတယ္၊
'' ေမာင္,ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးလား , ''
'' ေျပာခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ လူကမနက္တည္းက ဘာမွမစားပဲ ထြက္လာတာ ၊ ေနာက္က်မွာ စိုးလို႔ ၊ ''
'' ေမာင္,ကလဲ အဲ႔ဒါမ်ား တခုခုသြားဝယ္စားလိုက္ေပါ့ , အဆာခံေနရတယ္လို႔ ,ကဲအခု . . ေႀကြနဲ႔အတူ တခုခုသြားစားႀကမယ္ ''
'' ေတာ္ျပီ မစားေတာ့ဘူး , ေႀကြ,ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို . . ေျပာေလ , ဘာမ်ားလဲ ''
'' ဒီမနက္ ေဖေဖက ဘာေျပာလဲသိလား , ''
'' ဘယ္သိမတုန္း, ဘာေျပာလဲ''
'' သမီးရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥ အေကာင္းအဆိုးကို ေဖေဖတို႔ေမေမတို႔က ပိုင္းခြဲျခားျပေပးေပမယ့္လို႔ , မခ်ဴ ပ္ခ်ယ္ပါဘူးတဲ႔ , ''
'' ေၾ သာ ္ ''
'' ဘာ ေႀသာ္လဲ , ေမာင္,ကလဲ , ဝမ္းသာတဲ႔ပံုလဲမေပါက္ဘူး ''
'' ဝမ္းသာလြန္းအားႀကီးလို႔ ေၾသာ္ တာေလ , ''
'' ထားပါေတာ့ , လာ , တခုခုသြားစားႀကတယ္ ''
'' မစားခ်င္ေတာ့ဘူး , ဒီမွာပဲ ထိုင္တာေကာင္းတယ္ , ''
'' ေမာင္ကလဲ လာပါ,''
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ . . . သူမေခၚေဆာင္ရာကို ပါသြားတာပဲ ၊ ခ်စ္သူ,စံုတြဲဘဝေတြကေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ လြဲေနေပမယ့္ မွန္ေတာ့မွန္တယ္ ၊ အေလ်ွာ႔ေပးရင္ေတာ့ ဘယ္အရာမဆို ေအးခ်မ္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ . . . ေနရာတကာ ေလ်ွာ႔ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းခါးသြားလိမ့္မယ္ ။
ေႀကြနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ေလတိုင္း က်ြန္ေတာ္,ေႀကြကို စိတ္ကုန္လာခဲ႔ျပီ ၊ ေနရာတကာထက္ကို ပိုသိ ပိုတတ္ ပိုဆရာလုပ္ ပိုအျငင္းသန္မႈ႕ေတြေႀကာင့္ပဲ ၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အလုပ္ကပင္ပန္းလာတာက တစ္ေႀကာင္း, သူ႔ရဲ႕အနိုင္ယူမႈ႕က တစ္ခုနွင့္ က်ြန္ေတာ္ ရူးခ်င္မိတယ္ ၊
ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေႀကြနဲ႔ေဝးရာသို႔ ခရီးတခုဆက္ခဲ႔တယ္ ၊ အဆက္အသြယ္မ်ားအားလံုးနွင့္လဲ အဆက္ျဖတ္ခဲ႔တယ္ ၊ ေအးေရာ . . . နားျငီးသက္သာတယ္ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ၊ ေတာသဘာဝေလးဆိုေတာ့ ေအးခ်မ္းတယ္ ၊ ဆိတ္ျငိမ္တယ္ ၊ အလြန္တရာမွရႈခင္းေတြက ႀကည့္ေကာင္းလွတယ္ ၊ ေနာက္ပိုင္းမွ က်န္ခဲ႔ေလေသာ ေႀကြတစ္ေယာက္ကလဲ ေနာက္ခ်စ္သူအသစ္ရေနျပီလား . . သိလဲမသိခ်င္ဘူး ၊ စဥ္းလဲမစဥ္းစားဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္လဲ ဒီမွာေနတာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ အသိမိတ္ေဆြေတြမမ်ားေပမယ့္ . . . တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ ၊ သူက ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးေပါ့ . . . ဒါေပမယ့္ , သူဆြဲတဲ႔ပံုေတြက ဘာပံုသ႑ာန္မွန္းမသိဘူး ၊ အေရာင္မ်ိဴ းစံုေတာ့ ေတြ႕ရျပီး , ဘာသ႑ာန္လဲဆိုတာေတာ့ မသိရ ၊ ႀကည့္လဲပဲ ေဖာ္မရ ၊ တစ္ေန႔ သူနဲ႔ ,က်ြန္ေတာ္ စကားဆံုခိုက္ . . . သူက ေမးေလ၏ ၊
'' ပန္းခ်ီကို ဘယ္လိုျမင္လဲ ''
'' ပန္းခ်ီနဲ႔ကဗ်ာမွာ ေမွာ္အစြမ္းရွိတယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္ျမင္တယ္ ''
'' ဆိုစမ္းပါအုန္း.,ခင္ဗ်ား,စကားက ပိုဆန္းႀကယ္ေနပါလား ''
'' ဒီလိုေလဗ်ာ , ပန္းခ်ီမွာ ေဗဒါပန္းပံုျပထားေပမယ့္ ႀကည့္ရႈ႕တဲ႔လူတိုင္းရင္ထဲမွာကေတာ့ ခံစားမႈ႕အမ်ိဴ းမ်ိဴ းျဖစ္ေစတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီေတာ့မဆြဲတတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေတာ့ ေရးတတ္တယ္ ၊ ပန္းခ်ီနဲ႔ကဗ်ာရဲ႕ ရသက အတူတူပဲလို႔က်ြန္ေတာ္ထင္မိတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ထင္ျမင္မႈ႕က မွားေကာင္းမွားလိမ့္မယ္ , . ,သို႔ေသာ္ ဘယ္အနုပညာမဆို မွားတယ္ ၊ ညံ့တယ္ဆိုတာမရွိဘူး . . ဘာလို႔ဆို စိတ္ခံစားခ်က္ကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ႔ အရာေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ''
ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက က်ြန္ေတာ္စကားအဆံုးမွာ ေက်နပ္သြားခဲ႔ျပီး . . . က်ြန္ေတာ္ကို ထပ္ေမးျပန္တယ္ ၊
'' ခင္ဗ်ားမွာ ခ်စ္သူရွိလား ''
'' အရင္တုန္းကရွိတယ္ အခုေတာ့ သူလဲ ေနာက္ခ်စ္သူရေနျပီေပါ့ ''
'' ခင္ဗ်ားစကားကလဲ က်ြန္ေတာ္မရွင္းဘူးဗ်ာ , နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပပါအုန္း ''
'' က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူက တျခားမိန္းကေလးနဲ႔မတူတဲ႔ အလွတရားရွိသလို ၊ တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔မတူတဲ႔ အက်င့္တခု သူ႔မွာရွိတယ္ ၊ သူဖက္ကေန အျမဲတမ္းအနိုင္လိုခ်င္တယ္ ၊ အျမဲတမ္း သူေျပာတဲ႔စကားေတြဟာ အမွန္လို႔ယူဆတယ္ ၊ အျမဲတမ္း သူက ဆရာလုပ္ရမွ ေက်နပ္မႈ႕ရွိတာ ၊ သစ္ရြက္ဆိုတာေတာင္ အျမဲတမ္းမစိမ္းပါဘူး ဝါနုေရာ္တဲ႔ရြက္ေတြရွိပါတယ္ ဘယ္အရာမဆို အေနအထားေလးတခုက အခ်ိန္အတိုင္းအတာနဲ႔ဆို ေျပာင္းလဲသင့္ ေျပာင္းေရြ႕ေပးရမယ္ေလ , ဒါကို က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူကမသိဘူး အဲ႔ဒါေႀကာင့္ပဲ သူ႔အနားကေန ျငိမ္းလြတ္ရာ ., ဒီရြာေလးကို လာခဲ႔တာေပါ့ ''
'' ခင္ဗ်ား,သူကို တကယ္မခ်စ္လို႔လား ''
'' တကယ္ခ်စ္လား မခ်စ္လား မေမးနဲ႔
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ အကၡရာစာလံုးကို သူ႔အတြက္ပဲ ရွိေစခ်င္တာပါ ''
'' ခင္ဗ်ားသူ႔ဆီ ျပန္သြားသင့္တယ္ ''
'' က်ြန္ေတာ္ သူ႔ဆီ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မသြားေတာ့ဘူး , သူ႔အက်င့္ေတြ မျပင္သေရြ႕ေပါ့ , ''
'' ခင္ဗ်ားေစာေစာက ေျပာသလိုပဲ အနုပညာဆိုတာ စိတ္ခံစားမႈ႕က ေပါက္ဖြားလာတာဆိုရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ထဲက အသဲနွလံုးတခုပဲ,ခင္ဗ်ားက က်ြန္ေတာ္ထက္ ပိုသိမွာပါ . , က်ြန္ေတာ္ ရြာထဲခဏ သြားအုန္းမယ္ ''
ေျပာေျပာဆိုဆို,ပန္းခ်ီဆရာဟာ ရြာထဲသို႔ သြားေလသည္ ၊ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေနရင္း ဘာကိုလြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိ . . . မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာတယ္ ၊ ေႀကြကို လြမ္းလို႔ မ်က္ရည္က်ေလတာပဲ , ေႀကြေကာ ငါကိုလြမ္းလို႔ မ်က္ရည္က်ေနပါ့မလား ၊ ပန္းခ်ီဆရာေျပာမွပဲ ငါ,ပိုလြမ္းလာေလေတာ့တယ္ ၊ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ျမိဳ႕ကို ျပန္တတ္ခဲ႔တယ္ ၊ အရင္ထိုင္ေနက် ေနရာေလးကို ေရာက္ေလေသာအခါ ေႀကြတစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနလ်ွက္ အရင္လိုမ်က္မွန္နဲ႔လဲ မဟုတ္ေတာ့ပါ . . . ေႀကြ , က်ြန္ေတာ္ကို ျမင္ေတာ့ , ဝမ္းသာေသာ အမူယာျဖစ္ေပၚလာျပီး ထိုေနာက္ ျပန္ျငိမ္သက္သြားတယ္ , က်ြန္ေတာ္ ေႀကြအနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း , ေႀကြက က်ြန္ေတာ္ကို စကားခြန္းဆင့္ေလသည္၊
'' ဒီရက္ပိုင္းတြင္း ေမာင္,ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ , ဖုန္းအဆက္အသြယ္လဲ မရခဲ႔ဘူး ''
စကားေျပာရင္းနဲ႔ ေႀကြ,ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြလႊမ္းလာေလတယ္ ၊
'' ေမာင္,ဒီေနရာမွာ တျခားသူတစ္ေယာက္ကို လာေစာင့္ေနတာလား ''
ေႀကြရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔ စီးခိုတြဲေလာင္းက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားဟာ ေႏြဦးမွာ ေလရူးေဝွ႔လို႔ စံပယ္ဖူးမ်ား ေကာင္းကင္ထက္မွာ စြင့္လ်ွက္ျဖဴ းေဖြးေနသလိုပင္,'' ငိုမယ္ေမာင္ မိုးမသည္းနဲ႔ ''ဆိုသလို , ေႀကြ,တစ္ေယာက္ ငိုေလေတာ့သည္ ၊ ေႀကြ,က်ြန္ေတာ္အနားမွ ထြက္သြားမည္အျပဳ , က်ြန္ေတာ္ ေႀကြကို ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕လိုက္ေတာ့ , သူကအတင္းရုန္းလို႔ ပိုျပီး ငိုလာပါေတာ့သည္ ။
[ ေႏြလယ္ေခါင္မွာ ရြာတဲ႔မိုးဟာ , ကမာၻ႔ရဲ႕တန္ဖိုးတျခမ္း , သူဆီမွာ ရွိတယ္ ]
ေႀကြ,တစ္ေယာက္ က်ြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲကေန ငိုသဲ႔သဲ႔အသံေလးျဖင့္ . . . . .
'' ေနာက္ေနာင္, ေမာင့္ မႀကိဳက္တဲ႔ အရာမွန္သမ်ွ , ေႀကြ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ပါဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . ေႀကြ,ရဲ႕အနားကေတာ့ အခုလိုအဆက္ျဖတ္ျပီး ထပ္ျပီးထြက္မသြားနဲ႔ေနာ္ ကတိေပးနိုင္မလား,ေမာင္ ''
နူးညံတဲ႔,က်ြန္ေတာ္ရဲ႕လက္တစ္စံုက , ဝဲလြင့္စီးေမ်ာလာေသာ ေႀကြရဲ႕ပါးျပင္ထက္က မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးရင္း , , ,
'' နိဗၺာန္ကို တံတားထိုးေပးရမလား
မင္း,ခ်စ္တဲ႔သူဆီကိုတံတားထိုးေပးရမလားလို႔ ေမးရင္. . .
ကိုယ္ , နိဗၺာန္မသြားေတာ့ဘူး ၊ လူတကာရဲ႕ႀကင္နာမႈ႕ေတြထက္ , ေႀကြရဲ႕ေဒါသကို ပိုခ်စ္တယ္ , ဘုရားသခင္ရဲ႕ေအးျမမႈ႕ထက္ , ေႀကြရဲ႕စိတ္ဆိုးဟန္ကို ပိုျမတ္နိုးတယ္, အပယ္ထက္ကို ေႀကြရဲ႕နူတ္ခမ္းလႊာ စူမွာကို ပိုေႀကာက္တယ္ ၊ မ်က္လံုးနွစ္လံုးနဲ႔ႀကည့္တာထက္ , မ်က္လံုးေလးလံုးနဲ႔ႀကည့္တာ , ပိုမွန္ပါတယ္ , အရင္လိုပဲ မ်က္မွန္ျပန္တပ္ေနပါ ေႀကြ ,
ကိုယ္က နားျငီးတတ္ေပမယ့္လို႔ , , , မိုးဦးရာသီကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ရင္ , ရင္မွာ ျမတ္နိုးရင္, မိုးစက္သံေတြ ေညာင္းေညာင္းညံပါေစ သာယာမိပါတယ္ , ''
'' တကယ္ေျပာေနတာလား ေမာင္, အဲ႔ဒါဆို ေႀကြ,အရင္လိုပဲ ဆိုးမွာေနာ္ , ျပီးရင္ . . ထြက္မေျပးသြားနဲ႔ေနာ္, အဆက္အသြယ္မရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိခံစားရလဲသိလား ညတိုင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး , ငိုပဲငိုေနရတယ္ေလ , ''
'' တိုးတိုးေျပာပါ ေႀကြရယ္, ေဘးလူေတြ ၾကားသြားမွျဖင့္ ေတာ္ႀကာ သမုဒၵရာေရေတြ တျဖည္းျဖည္းတိုး,တိုးလာတာ, ေႀကြနဲ႔ေမာင္ , လြမ္းတိုင္းငိုလို႔ , ေရျပင္တိုးလာတာထင္အုန္းမယ္ ''
'' ေမာင္ေနာ္ , ရီစရာ လာမေျပာနဲ႔ . . . မရီဘူး , အခုလို လြမ္းရတာကလဲ ေမာင္ပဲဇာတ္လမ္းစ,တာေလ , မေျပာမဆိုနဲ႔ တခါတည္း , အေဝးႀကီးကို ထြက္သြားရတယ္လို႔ ., သူမ်ားႀကားရင္ ရီမယ္,သိလား ''
'' တစ္= ေတာင္းပန္ပါတယ္
နွစ္= ခြင့္လႊတ္ပါ
သံုး = အမိႈက္ပံုးထဲထည့္ပါ ''
'' ဟာ , ဘာလဲ , ေမာင္ေနာ္ , ေႀကြ စိတ္မဆိုးခ်င္ဘူး ''
'' သံုးျပီးရင္ အမိႈက္ပံုးထဲထည့္ရမယ္ေလ , ဒါမွ ျမန္မာနိုင္ငံ ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ လမ္းေတြမွာ အမိႈက္မဲ႔မွာေပါ့, ''
'' ဟာ့,ကိန္းဂဏာန္းသံုးနဲ႔ ပစၥည္းသံုးနဲ႔က တူမွမတူတာ , လာျပီး ဥာဏ္လာမမ်ားနဲ႔ ''
'' ေမာင္,ေရးတဲ႔ အကၡရာက (သံုးေလ)
အကၡတူရင္ အတူတူပဲလို႔မွတ္ထားပါ , ဆရာမႀကီးခင္ဗ်ာ ''
'' ဒါကေတာ့ . . . ေမာင္,ဥာဏ္မ်ားတာ, စိတ္ဆိုးသြားျပီ,စကားလာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ''
'' စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးပါ ေခါင္းေတာ့ မေခါက္နဲ႔ေနာ္ , ''
'' ေခါင္းလဲေခါက္မယ္ , စိတ္လဲဆိုးမယ္ ''
'' ေခါက္ပါ,အေရအတြက္ကို မွတ္ထားျပီး , ျပန္နမ္းမွာ ''
ေႀကြရဲ႕နူတ္ခမ္းပါးေလးက ေလးကိုင္းသဖြယ္ ကိုင္းညြႊတ္လာလ်ွက္ . . . အနမ္းတခင္းဆိုပါေတာ့ ,၊ ထို႔ေနာက္ က်ြန္ေတာ္ပခံုးထက္သို႔ ေခါင္းတင္မွီထား၍ အေဝးက ျမင္ကြင္းတခ်ိဴ ႕ကို နွစ္ဦးသား ေငးရႈေနရင္းနဲ႔ က်ြန္ေတာ္က ေႀကြရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကိုကိုင္လ်ွက္ , , ,
''ကိုယ့္ကို လူေတြက ဝိုင္းေမးႀကတယ္ , အသဲကြဲကဗ်ာေတြေရးလို႔ အသဲကြဲဖူးလို႔လားတဲ႔ , ကဗ်ာဆရာေတြမွန္သမ်ွက
အတိတ္ တခ်ိန္က အသဲကြဲဖူးလို႔ , ခံစားမႈ႕ကို ရင္ဖြင့္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြျဖစ္လာႀကတာတဲ႔ , ကိုယ္က ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲသိလား ၊ က်ြန္ေတာ္စတင္ျပီး လူျဖစ္လာတည္းထဲက , က်ြန္ေတာ္မွာ အသဲနွလံုးမပါဘူး , ဘာလို႔ဆို . . . တစ္ေန႔ျဖစ္လာမယ့္ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ဖူးစာရွင္မေလးရဲ႕ရင္ထဲကို ဘုရားသခင္က က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အသဲနွလံုးကို အပ္ခဲ႔လို႔ပဲ ၊ ဘုရားသခင္ကို ဘာလိုျပန္ေျပာခ်င္လဲသိလား . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အေရာင္စြန္းသြားတဲ႔ မိုက္မဲမႈ႕ကို ေဆးေႀကာခြင့္ေပးပါလို႔ , ေျပာခ်င္တယ္ ''
'' ေမာင္ကလဲ , ''
'' ေမာင္,ကလဲမလုပ္နဲ႔ , ကိုယ္က တမိုးတေယာက္ဖြား ,
ဘုရားသခင္ကို ေက်ာခိုင္းရဲတယ္ ဒါေပမယ့္. . . ျမတ္နိုးသူကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းမထိုးရဲဘူး , အဲ႔လို အခ်စ္မ်ိဴ းပါ ေၾကြ ''
{ ေနေလာင္ဒဏ္ဆိုတာ တခဏ
ညေမွာင္ရင္ မီးထြန္းလို႔ရတယ္
ဘဝေမွာင္ရင္ အသိထပ္တူးလို႔တယ္
ဒါေပမယ့္ . . . .
ျမတ္နိုးသူမရွိရင္ , , ,
ေႀကြေလေလျဖစ္ေနတဲ႔
သစ္ရြက္တိုင္းဟာ . . . .
ကိုယ္ရဲ႕အသဲနွလံုးပါ , ျမတ္နိုးသူ }
… … … … … … … … …
( ေက်နပ္ရင္
ေရခပ္ျပီးတိုက္ေနာ္ ,
တဘဝခိုနားပါေစ )
… …
… …
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
အနီးမႈန္လား အေဝးမႈန္လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ၊က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူကမ်က္မွန္နဲ႔ မႈန္လို႔ မ်က္မွန္တပ္တာလား ဒါမွမဟုတ္ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္လို႔ မ်က္မွန္တပ္တာလားမသိဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ကိုေတာ့ အျမဲအမွားပဲ ၊ သူကအျမဲအမွန္ဆိုပါေတာ့ ၊ သူ႔နာမည္က ''ေႀကြစင္ခ်ိဴ ''၊ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခါးေနျပီ,ဘယ္အခ်ိန္ ထျပီးေပါက္ကြဲမလဲမသိဘူး . . . သူအျမဲတမ္းဆရာႀကီးလုပ္ေနရင္ေတာ့ အခ်ိန္ ေနရာ မေရြး ၊ ရာသီ ဥတု မေရြး ေပါက္ကြဲနိုင္ေျခပိုမ်ားတယ္ ၊ အခုလဲႀကည့္ . . .သူ,ခ်ိန္းတဲ႔ေနရာကို
က်ြန္ေတာ္ကအရင္ေရာက္ေနတာ ႀကာျပီ , သူက ေနာက္က်ေနတယ္ , က်ြန္ေတာ္သာ ေနာက္က် ႀကည့္ , ဗိုက္ေခါက္ျပတ္လို႔ ေသျပီ , ခဏေလာက္အႀကာမွာေတာ့ ေရာက္လာခဲ႔တယ္ မ်က္မွန္နဲ႔ေပါ့ ၊
'' sorry,ေနာ္ ေမာင္, ေႀကြ,နည္းနည္းေနာက္က် သြားတယ္ ''
က်ြန္ေတာ္လဲ သူစကားႀကားျပီး ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ေအာ္လိုက္ေလ၏
'' ဘာ ာ ာ ာ ''
'' လန္႔တာ ေမာင္ရယ္ , အက်ယ္ႀကီး ထေအာ္လို႔ , ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ နည္းနည္းေလး ေနာက္က်တာကို ''
''ဘယ္ေလာက္ေနာက္က်လဲသိခ်င္ရင္ အခ်ိန္ႀကည့္ ,အခ်ိန္ကိုႀကည့္ေလ ,
မနက္ကိုးနာရီအေရာက္ခ်ိန္းတယ္ , အခုဘယ္နာရီလဲ သိလား ''
'' ဆယ္နာရီေပါ့ , ေမာင္ရယ္ ''
'' ဘာ ာ ာ ာ ာ ''
'' ေျဖးေျဖးေအာ္လဲ ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္ , အက်ယ္ႀကီး ထ,ထမေအာ္ပါနဲ႔ , ေဘးနားမွာ လူေတြႀကည့္ကုန္ျပီ ''
'' တစ္နာရီထိုးေနျပီ,ဘာ ,ဆယ္နာရီလဲ , ဒီမွာႀကည့္ တစ္နာရီ ''
'' ေၾသာ္ ဟုတ္လား , ေႀကြရဲ႕နာရီက အခုမွ ဆယ္နာရီထိုးတာ , ေႀကြရဲ႕နာရီက ေနာက္က်ေနတာလား , ေမာင္ရဲ႕နာရီကပဲ ျမန္တာလားမသိဘူးေနာ္ , ''
'' ဟာ , အဲ႔မွာ စေတြ႕တာပဲ ''
'' ဘာေတြ႕တာလဲ ေမာင္ ''
'' ေဒါသ , ေဒါသကို စေတြ႕တာ ''
'' ေႀကြကို ေမာင္က စိတ္ကုန္သြားျပီလား, နည္းနည္းေလးေနာက္က်တာကို ေဒါသထြက္စရာလား ''
'' ေတာင္းပန္ပါတယ္ , ေတာင္းပန္ပါတယ္ ., အဲ႔ဒါဆို ေက်နပ္ျပီမလား ''
'' မေက်နပ္နိုင္ေသးဘူး ''
'' နားမႀကားေတာ့ဘူး ''
'' ေမာင္ေနာ္, လာမရြဲ႕နဲ႔ ,ဟြန္႔. . ဒီတခါေတာ့ ေက်နပ္ေပးလိုက္မယ္ , ေနာက္တခါ ေမာင္,ေဒါသထြက္ရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွခြင့္မလႊတ္ေတာ့ဘူး ''
က်ြန္ေတာ္လဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ , မွင္သက္သက္ ထိုင္ေနမိတယ္၊
'' ေမာင္,ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးလား , ''
'' ေျပာခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ လူကမနက္တည္းက ဘာမွမစားပဲ ထြက္လာတာ ၊ ေနာက္က်မွာ စိုးလို႔ ၊ ''
'' ေမာင္,ကလဲ အဲ႔ဒါမ်ား တခုခုသြားဝယ္စားလိုက္ေပါ့ , အဆာခံေနရတယ္လို႔ ,ကဲအခု . . ေႀကြနဲ႔အတူ တခုခုသြားစားႀကမယ္ ''
'' ေတာ္ျပီ မစားေတာ့ဘူး , ေႀကြ,ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို . . ေျပာေလ , ဘာမ်ားလဲ ''
'' ဒီမနက္ ေဖေဖက ဘာေျပာလဲသိလား , ''
'' ဘယ္သိမတုန္း, ဘာေျပာလဲ''
'' သမီးရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥ အေကာင္းအဆိုးကို ေဖေဖတို႔ေမေမတို႔က ပိုင္းခြဲျခားျပေပးေပမယ့္လို႔ , မခ်ဴ ပ္ခ်ယ္ပါဘူးတဲ႔ , ''
'' ေၾ သာ ္ ''
'' ဘာ ေႀသာ္လဲ , ေမာင္,ကလဲ , ဝမ္းသာတဲ႔ပံုလဲမေပါက္ဘူး ''
'' ဝမ္းသာလြန္းအားႀကီးလို႔ ေၾသာ္ တာေလ , ''
'' ထားပါေတာ့ , လာ , တခုခုသြားစားႀကတယ္ ''
'' မစားခ်င္ေတာ့ဘူး , ဒီမွာပဲ ထိုင္တာေကာင္းတယ္ , ''
'' ေမာင္ကလဲ လာပါ,''
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ . . . သူမေခၚေဆာင္ရာကို ပါသြားတာပဲ ၊ ခ်စ္သူ,စံုတြဲဘဝေတြကေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ လြဲေနေပမယ့္ မွန္ေတာ့မွန္တယ္ ၊ အေလ်ွာ႔ေပးရင္ေတာ့ ဘယ္အရာမဆို ေအးခ်မ္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ . . . ေနရာတကာ ေလ်ွာ႔ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းခါးသြားလိမ့္မယ္ ။
ေႀကြနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ေလတိုင္း က်ြန္ေတာ္,ေႀကြကို စိတ္ကုန္လာခဲ႔ျပီ ၊ ေနရာတကာထက္ကို ပိုသိ ပိုတတ္ ပိုဆရာလုပ္ ပိုအျငင္းသန္မႈ႕ေတြေႀကာင့္ပဲ ၊ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အလုပ္ကပင္ပန္းလာတာက တစ္ေႀကာင္း, သူ႔ရဲ႕အနိုင္ယူမႈ႕က တစ္ခုနွင့္ က်ြန္ေတာ္ ရူးခ်င္မိတယ္ ၊
ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေႀကြနဲ႔ေဝးရာသို႔ ခရီးတခုဆက္ခဲ႔တယ္ ၊ အဆက္အသြယ္မ်ားအားလံုးနွင့္လဲ အဆက္ျဖတ္ခဲ႔တယ္ ၊ ေအးေရာ . . . နားျငီးသက္သာတယ္ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ၊ ေတာသဘာဝေလးဆိုေတာ့ ေအးခ်မ္းတယ္ ၊ ဆိတ္ျငိမ္တယ္ ၊ အလြန္တရာမွရႈခင္းေတြက ႀကည့္ေကာင္းလွတယ္ ၊ ေနာက္ပိုင္းမွ က်န္ခဲ႔ေလေသာ ေႀကြတစ္ေယာက္ကလဲ ေနာက္ခ်စ္သူအသစ္ရေနျပီလား . . သိလဲမသိခ်င္ဘူး ၊ စဥ္းလဲမစဥ္းစားဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္လဲ ဒီမွာေနတာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ အသိမိတ္ေဆြေတြမမ်ားေပမယ့္ . . . တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ ၊ သူက ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးေပါ့ . . . ဒါေပမယ့္ , သူဆြဲတဲ႔ပံုေတြက ဘာပံုသ႑ာန္မွန္းမသိဘူး ၊ အေရာင္မ်ိဴ းစံုေတာ့ ေတြ႕ရျပီး , ဘာသ႑ာန္လဲဆိုတာေတာ့ မသိရ ၊ ႀကည့္လဲပဲ ေဖာ္မရ ၊ တစ္ေန႔ သူနဲ႔ ,က်ြန္ေတာ္ စကားဆံုခိုက္ . . . သူက ေမးေလ၏ ၊
'' ပန္းခ်ီကို ဘယ္လိုျမင္လဲ ''
'' ပန္းခ်ီနဲ႔ကဗ်ာမွာ ေမွာ္အစြမ္းရွိတယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္ျမင္တယ္ ''
'' ဆိုစမ္းပါအုန္း.,ခင္ဗ်ား,စကားက ပိုဆန္းႀကယ္ေနပါလား ''
'' ဒီလိုေလဗ်ာ , ပန္းခ်ီမွာ ေဗဒါပန္းပံုျပထားေပမယ့္ ႀကည့္ရႈ႕တဲ႔လူတိုင္းရင္ထဲမွာကေတာ့ ခံစားမႈ႕အမ်ိဴ းမ်ိဴ းျဖစ္ေစတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီေတာ့မဆြဲတတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေတာ့ ေရးတတ္တယ္ ၊ ပန္းခ်ီနဲ႔ကဗ်ာရဲ႕ ရသက အတူတူပဲလို႔က်ြန္ေတာ္ထင္မိတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ထင္ျမင္မႈ႕က မွားေကာင္းမွားလိမ့္မယ္ , . ,သို႔ေသာ္ ဘယ္အနုပညာမဆို မွားတယ္ ၊ ညံ့တယ္ဆိုတာမရွိဘူး . . ဘာလို႔ဆို စိတ္ခံစားခ်က္ကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ႔ အရာေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ''
ပန္းခ်ီဆရာႀကီးက က်ြန္ေတာ္စကားအဆံုးမွာ ေက်နပ္သြားခဲ႔ျပီး . . . က်ြန္ေတာ္ကို ထပ္ေမးျပန္တယ္ ၊
'' ခင္ဗ်ားမွာ ခ်စ္သူရွိလား ''
'' အရင္တုန္းကရွိတယ္ အခုေတာ့ သူလဲ ေနာက္ခ်စ္သူရေနျပီေပါ့ ''
'' ခင္ဗ်ားစကားကလဲ က်ြန္ေတာ္မရွင္းဘူးဗ်ာ , နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပပါအုန္း ''
'' က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူက တျခားမိန္းကေလးနဲ႔မတူတဲ႔ အလွတရားရွိသလို ၊ တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔မတူတဲ႔ အက်င့္တခု သူ႔မွာရွိတယ္ ၊ သူဖက္ကေန အျမဲတမ္းအနိုင္လိုခ်င္တယ္ ၊ အျမဲတမ္း သူေျပာတဲ႔စကားေတြဟာ အမွန္လို႔ယူဆတယ္ ၊ အျမဲတမ္း သူက ဆရာလုပ္ရမွ ေက်နပ္မႈ႕ရွိတာ ၊ သစ္ရြက္ဆိုတာေတာင္ အျမဲတမ္းမစိမ္းပါဘူး ဝါနုေရာ္တဲ႔ရြက္ေတြရွိပါတယ္ ဘယ္အရာမဆို အေနအထားေလးတခုက အခ်ိန္အတိုင္းအတာနဲ႔ဆို ေျပာင္းလဲသင့္ ေျပာင္းေရြ႕ေပးရမယ္ေလ , ဒါကို က်ြန္ေတာ္ ခ်စ္သူကမသိဘူး အဲ႔ဒါေႀကာင့္ပဲ သူ႔အနားကေန ျငိမ္းလြတ္ရာ ., ဒီရြာေလးကို လာခဲ႔တာေပါ့ ''
'' ခင္ဗ်ား,သူကို တကယ္မခ်စ္လို႔လား ''
'' တကယ္ခ်စ္လား မခ်စ္လား မေမးနဲ႔
အခ်စ္ဆိုတဲ႔ အကၡရာစာလံုးကို သူ႔အတြက္ပဲ ရွိေစခ်င္တာပါ ''
'' ခင္ဗ်ားသူ႔ဆီ ျပန္သြားသင့္တယ္ ''
'' က်ြန္ေတာ္ သူ႔ဆီ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မသြားေတာ့ဘူး , သူ႔အက်င့္ေတြ မျပင္သေရြ႕ေပါ့ , ''
'' ခင္ဗ်ားေစာေစာက ေျပာသလိုပဲ အနုပညာဆိုတာ စိတ္ခံစားမႈ႕က ေပါက္ဖြားလာတာဆိုရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ထဲက အသဲနွလံုးတခုပဲ,ခင္ဗ်ားက က်ြန္ေတာ္ထက္ ပိုသိမွာပါ . , က်ြန္ေတာ္ ရြာထဲခဏ သြားအုန္းမယ္ ''
ေျပာေျပာဆိုဆို,ပန္းခ်ီဆရာဟာ ရြာထဲသို႔ သြားေလသည္ ၊ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေနရင္း ဘာကိုလြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိ . . . မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာတယ္ ၊ ေႀကြကို လြမ္းလို႔ မ်က္ရည္က်ေလတာပဲ , ေႀကြေကာ ငါကိုလြမ္းလို႔ မ်က္ရည္က်ေနပါ့မလား ၊ ပန္းခ်ီဆရာေျပာမွပဲ ငါ,ပိုလြမ္းလာေလေတာ့တယ္ ၊ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ျမိဳ႕ကို ျပန္တတ္ခဲ႔တယ္ ၊ အရင္ထိုင္ေနက် ေနရာေလးကို ေရာက္ေလေသာအခါ ေႀကြတစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနလ်ွက္ အရင္လိုမ်က္မွန္နဲ႔လဲ မဟုတ္ေတာ့ပါ . . . ေႀကြ , က်ြန္ေတာ္ကို ျမင္ေတာ့ , ဝမ္းသာေသာ အမူယာျဖစ္ေပၚလာျပီး ထိုေနာက္ ျပန္ျငိမ္သက္သြားတယ္ , က်ြန္ေတာ္ ေႀကြအနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း , ေႀကြက က်ြန္ေတာ္ကို စကားခြန္းဆင့္ေလသည္၊
'' ဒီရက္ပိုင္းတြင္း ေမာင္,ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ , ဖုန္းအဆက္အသြယ္လဲ မရခဲ႔ဘူး ''
စကားေျပာရင္းနဲ႔ ေႀကြ,ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြလႊမ္းလာေလတယ္ ၊
'' ေမာင္,ဒီေနရာမွာ တျခားသူတစ္ေယာက္ကို လာေစာင့္ေနတာလား ''
ေႀကြရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔ စီးခိုတြဲေလာင္းက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားဟာ ေႏြဦးမွာ ေလရူးေဝွ႔လို႔ စံပယ္ဖူးမ်ား ေကာင္းကင္ထက္မွာ စြင့္လ်ွက္ျဖဴ းေဖြးေနသလိုပင္,'' ငိုမယ္ေမာင္ မိုးမသည္းနဲ႔ ''ဆိုသလို , ေႀကြ,တစ္ေယာက္ ငိုေလေတာ့သည္ ၊ ေႀကြ,က်ြန္ေတာ္အနားမွ ထြက္သြားမည္အျပဳ , က်ြန္ေတာ္ ေႀကြကို ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕လိုက္ေတာ့ , သူကအတင္းရုန္းလို႔ ပိုျပီး ငိုလာပါေတာ့သည္ ။
[ ေႏြလယ္ေခါင္မွာ ရြာတဲ႔မိုးဟာ , ကမာၻ႔ရဲ႕တန္ဖိုးတျခမ္း , သူဆီမွာ ရွိတယ္ ]
ေႀကြ,တစ္ေယာက္ က်ြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲကေန ငိုသဲ႔သဲ႔အသံေလးျဖင့္ . . . . .
'' ေနာက္ေနာင္, ေမာင့္ မႀကိဳက္တဲ႔ အရာမွန္သမ်ွ , ေႀကြ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ပါဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ . . . ေႀကြ,ရဲ႕အနားကေတာ့ အခုလိုအဆက္ျဖတ္ျပီး ထပ္ျပီးထြက္မသြားနဲ႔ေနာ္ ကတိေပးနိုင္မလား,ေမာင္ ''
နူးညံတဲ႔,က်ြန္ေတာ္ရဲ႕လက္တစ္စံုက , ဝဲလြင့္စီးေမ်ာလာေသာ ေႀကြရဲ႕ပါးျပင္ထက္က မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ေပးရင္း , , ,
'' နိဗၺာန္ကို တံတားထိုးေပးရမလား
မင္း,ခ်စ္တဲ႔သူဆီကိုတံတားထိုးေပးရမလားလို႔ ေမးရင္. . .
ကိုယ္ , နိဗၺာန္မသြားေတာ့ဘူး ၊ လူတကာရဲ႕ႀကင္နာမႈ႕ေတြထက္ , ေႀကြရဲ႕ေဒါသကို ပိုခ်စ္တယ္ , ဘုရားသခင္ရဲ႕ေအးျမမႈ႕ထက္ , ေႀကြရဲ႕စိတ္ဆိုးဟန္ကို ပိုျမတ္နိုးတယ္, အပယ္ထက္ကို ေႀကြရဲ႕နူတ္ခမ္းလႊာ စူမွာကို ပိုေႀကာက္တယ္ ၊ မ်က္လံုးနွစ္လံုးနဲ႔ႀကည့္တာထက္ , မ်က္လံုးေလးလံုးနဲ႔ႀကည့္တာ , ပိုမွန္ပါတယ္ , အရင္လိုပဲ မ်က္မွန္ျပန္တပ္ေနပါ ေႀကြ ,
ကိုယ္က နားျငီးတတ္ေပမယ့္လို႔ , , , မိုးဦးရာသီကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ရင္ , ရင္မွာ ျမတ္နိုးရင္, မိုးစက္သံေတြ ေညာင္းေညာင္းညံပါေစ သာယာမိပါတယ္ , ''
'' တကယ္ေျပာေနတာလား ေမာင္, အဲ႔ဒါဆို ေႀကြ,အရင္လိုပဲ ဆိုးမွာေနာ္ , ျပီးရင္ . . ထြက္မေျပးသြားနဲ႔ေနာ္, အဆက္အသြယ္မရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိခံစားရလဲသိလား ညတိုင္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး , ငိုပဲငိုေနရတယ္ေလ , ''
'' တိုးတိုးေျပာပါ ေႀကြရယ္, ေဘးလူေတြ ၾကားသြားမွျဖင့္ ေတာ္ႀကာ သမုဒၵရာေရေတြ တျဖည္းျဖည္းတိုး,တိုးလာတာ, ေႀကြနဲ႔ေမာင္ , လြမ္းတိုင္းငိုလို႔ , ေရျပင္တိုးလာတာထင္အုန္းမယ္ ''
'' ေမာင္ေနာ္ , ရီစရာ လာမေျပာနဲ႔ . . . မရီဘူး , အခုလို လြမ္းရတာကလဲ ေမာင္ပဲဇာတ္လမ္းစ,တာေလ , မေျပာမဆိုနဲ႔ တခါတည္း , အေဝးႀကီးကို ထြက္သြားရတယ္လို႔ ., သူမ်ားႀကားရင္ ရီမယ္,သိလား ''
'' တစ္= ေတာင္းပန္ပါတယ္
နွစ္= ခြင့္လႊတ္ပါ
သံုး = အမိႈက္ပံုးထဲထည့္ပါ ''
'' ဟာ , ဘာလဲ , ေမာင္ေနာ္ , ေႀကြ စိတ္မဆိုးခ်င္ဘူး ''
'' သံုးျပီးရင္ အမိႈက္ပံုးထဲထည့္ရမယ္ေလ , ဒါမွ ျမန္မာနိုင္ငံ ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ လမ္းေတြမွာ အမိႈက္မဲ႔မွာေပါ့, ''
'' ဟာ့,ကိန္းဂဏာန္းသံုးနဲ႔ ပစၥည္းသံုးနဲ႔က တူမွမတူတာ , လာျပီး ဥာဏ္လာမမ်ားနဲ႔ ''
'' ေမာင္,ေရးတဲ႔ အကၡရာက (သံုးေလ)
အကၡတူရင္ အတူတူပဲလို႔မွတ္ထားပါ , ဆရာမႀကီးခင္ဗ်ာ ''
'' ဒါကေတာ့ . . . ေမာင္,ဥာဏ္မ်ားတာ, စိတ္ဆိုးသြားျပီ,စကားလာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ''
'' စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးပါ ေခါင္းေတာ့ မေခါက္နဲ႔ေနာ္ , ''
'' ေခါင္းလဲေခါက္မယ္ , စိတ္လဲဆိုးမယ္ ''
'' ေခါက္ပါ,အေရအတြက္ကို မွတ္ထားျပီး , ျပန္နမ္းမွာ ''
ေႀကြရဲ႕နူတ္ခမ္းပါးေလးက ေလးကိုင္းသဖြယ္ ကိုင္းညြႊတ္လာလ်ွက္ . . . အနမ္းတခင္းဆိုပါေတာ့ ,၊ ထို႔ေနာက္ က်ြန္ေတာ္ပခံုးထက္သို႔ ေခါင္းတင္မွီထား၍ အေဝးက ျမင္ကြင္းတခ်ိဴ ႕ကို နွစ္ဦးသား ေငးရႈေနရင္းနဲ႔ က်ြန္ေတာ္က ေႀကြရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကိုကိုင္လ်ွက္ , , ,
''ကိုယ့္ကို လူေတြက ဝိုင္းေမးႀကတယ္ , အသဲကြဲကဗ်ာေတြေရးလို႔ အသဲကြဲဖူးလို႔လားတဲ႔ , ကဗ်ာဆရာေတြမွန္သမ်ွက
အတိတ္ တခ်ိန္က အသဲကြဲဖူးလို႔ , ခံစားမႈ႕ကို ရင္ဖြင့္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြျဖစ္လာႀကတာတဲ႔ , ကိုယ္က ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲသိလား ၊ က်ြန္ေတာ္စတင္ျပီး လူျဖစ္လာတည္းထဲက , က်ြန္ေတာ္မွာ အသဲနွလံုးမပါဘူး , ဘာလို႔ဆို . . . တစ္ေန႔ျဖစ္လာမယ့္ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ဖူးစာရွင္မေလးရဲ႕ရင္ထဲကို ဘုရားသခင္က က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အသဲနွလံုးကို အပ္ခဲ႔လို႔ပဲ ၊ ဘုရားသခင္ကို ဘာလိုျပန္ေျပာခ်င္လဲသိလား . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အေရာင္စြန္းသြားတဲ႔ မိုက္မဲမႈ႕ကို ေဆးေႀကာခြင့္ေပးပါလို႔ , ေျပာခ်င္တယ္ ''
'' ေမာင္ကလဲ , ''
'' ေမာင္,ကလဲမလုပ္နဲ႔ , ကိုယ္က တမိုးတေယာက္ဖြား ,
ဘုရားသခင္ကို ေက်ာခိုင္းရဲတယ္ ဒါေပမယ့္. . . ျမတ္နိုးသူကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းမထိုးရဲဘူး , အဲ႔လို အခ်စ္မ်ိဴ းပါ ေၾကြ ''
{ ေနေလာင္ဒဏ္ဆိုတာ တခဏ
ညေမွာင္ရင္ မီးထြန္းလို႔ရတယ္
ဘဝေမွာင္ရင္ အသိထပ္တူးလို႔တယ္
ဒါေပမယ့္ . . . .
ျမတ္နိုးသူမရွိရင္ , , ,
ေႀကြေလေလျဖစ္ေနတဲ႔
သစ္ရြက္တိုင္းဟာ . . . .
ကိုယ္ရဲ႕အသဲနွလံုးပါ , ျမတ္နိုးသူ }
… … … … … … … … …
( ေက်နပ္ရင္
ေရခပ္ျပီးတိုက္ေနာ္ ,
တဘဝခိုနားပါေစ )
… …
… …
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
ႏြမ္းခါးခါး
ေျမာက္ဦးေလေပြ တယိမ္းယိမ္းနဲ႔တိုက္ခတ္တဲ႔ ဒဏ္ကိုခံရေသာ လူတစ္ကိုယ္လံုးလဲ ေအးစက္စက္နွင့္ ေလ်ွာ႔ရဲလာခဲ႔တယ္ ၊ အဆက္မျပတ္ေသာ ''ေလ''ကလဲ တဟူးဟူးနဲ႔ တိုက္ခတ္ေလတယ္ ၊ ေႏြရာသီဆိုရင္ အေႀကာင္းမဟုတ္ဘူး . . . အခုက, ''ေႏြ''မဟုတ္ေသာ ''ေဆာင္း'' , အခ်မ္းေျပ လက္ထဲက စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိလိုက္ျပီး ေသာက္မည္အျပဳ ေလသင္းထံုတေဝွ႔ေႀကာင့္ မရွဴိ က္ဖြာရေသးေသာစီးကရက္သည္ ျပာအျဖစ္သာက်ြန္ေတာ္လက္ထဲ၌ က်န္ေလသည္ ၊ ဘယ္သူ ယူေသာက္သြားလဲ မသိဘူး . .
ေနာက္ , တလိပ္ထပ္ယူေတာ့ စီးကရက္ဗူးပါ မရွိေတာ့ဘူး ၊
ဒါနဲ႔ ,က်ြန္ေတာ္လဲ , အိမ္ျပန္လာခဲ႔တယ္ ၊ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ , အိမ္တံခါးနွင့္ျပတင္းေပါက္ေတြ ပြင့္ေနတာ ျမင္ရတယ္ ၊ အေႀကာင္းမဟုတ္ပါဘူး , အိမ္ထဲဝင္ခဲ႔တယ္ ၊( ျဖစ္စဥ္မွန္သမ်ွ မထူးဆန္းပါဘူး ) ,မီးဖိုေဆာင္ထဲ ဝင္ျပီး အခ်မ္းေျပ,ေရေႏြးတည္ရင္း , အေပၚထပ္မွ,ေျခေထာက္နင္းသံ ထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္၊ ဒါကေတာ့ မူမမွန္ေတာ့ဘူး , က်ြန္ေတာ္ သြားႀကည့္မွျဖစ္မယ္ဆိုျပီး အေပၚထပ္သို႔ တတ္ခဲ႔ေလရာ အဝတ္ျဖဴ ,ပိတ္စေတြနဲ႔
တကိုယ္လံုးဖံုးလႊမ္းျခံဳထားလို႔ ,သူ႔မ်က္လံုးကိုသာ ျမင္ရျပီး ဘယ္သူ ဘယ္ကမွန္းမသိ ၊ က်ြန္ေတာ္ ,သူ႔အနား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေျခလွမ္းတိုးတဲ႔အခ်ိန္ သူကလဲ ေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေျခလွမ္းျပန္ဆုတ္ေနတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ က်ြန္ေတာ္လဲ ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ ရပ္ေနလိုက္တယ္ . . . သူကလဲ ေနာက္သို႔ဆက္မဆုတ္ေတာ့ေပ ၊ က်ြန္ေတာ္,သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ျပီး ,ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ ေရေႏြးအိုးယူရင္း ေရေႏြးငွဲ႔ေသာက္ေနခ်ိန္၌ အေပၚထပ္သို႔ လွမ္းႀကည့္လိုက္ရာ . . . သူ,ေအာက္သို႔ တဆင့္ျခင္း တထပ္ျခင္းနင္းျပီး , ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းေသာ ထိုင္ခံုေလးကို ယူထိုင္လိုက္ရင္း , သူ,က်ြန္ေတာ္ကို ေသခ်ာႀကည့္ေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရေႏြးငွဲ႔ေသာက္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ႀကည့္လိုက္ရာ , သူ ,ခ်မ္းေနတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ , ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ယူလိုက္ျပီး , ေရေႏြးငွဲ႔ေပးလိုက္တယ္ ၊ အေငြ႕တခိုးတေထာင္းနဲ႔ေရေႏြးကို မပူသလိုပဲ , သူ,တေမာ့တည္း ေသာက္ခ်လိုက္ေလ၏ ၊ ျပီးေတာ့ . . . သူ, အေပၚထပ္သို႔ ျပန္တတ္သြားခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ ေရေႏြး,ေသာက္ေနရင္းျဖင့္ စိတ္ထဲက တစံုတခုကို ေတာင္းတေနမိတယ္ ၊ သူ,ေစာေစာတုန္းက အေပၚထပ္မတတ္မီ စားပြဲေပၚ၌ စီးကရက္ဗူးနွင့္မီးျခစ္ , ခ်ထားေပးခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္,အေျပးအလႊား သြားယူလိုက္ျပီး , တုန္ရီေသာလက္ေတြနဲ႔ စီးကရက္ကို မီးညွိလိုက္ျပီး , တဖြာရွဴ ိက္ေသာက္လိုက္ေလအခါ . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ ဝိညာဥ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကခုန္ေနေလတယ္ ၊ သူ,အေပၚထပ္ကေန , က်ြန္ေတာ္ကို ငံု႔ႀကည့္ရင္း , သူ,မ်က္ဝန္းထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္ က်ြန္ေတာ္ျပန္ျမင္ရတယ္ ၊
( မခံစားတတ္တဲ႔ အသဲနွလံုးအတြက္
ကဗ်ာသည္ စာရြက္
ခဲဖ်က္သည္ အကၡရာေတြကို''ဖ်က္''
လူေတြသည္ လူအခ်င္းခ်င္း
ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္ေနသည္ )
စီးကရက္ရဲ႕မီးတစနဲ႔က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အေတြးတစကို ေပါင္းစပ္ေဖာ္စပ္လိုက္ျပီး
ရင္ထဲ၌. . . နယ္ေျမသစ္ကို ဖန္တီးလ်ွက္ ,
{ ေမတၱာဖူးရာ ေျမသားနုမွာ
သစၥာစည္းရိုး အႀကင္နာတိုး
ပုပ္သိုး''ေလတမန္''
မယိမ္းဆန္ရ }
ဒီညေတာ့ ,
အေပၚထပ္သို႔ က်ြန္ေတာ္မတတ္ခဲ႔ပဲ ေအာက္ထပ္မွာပဲ , အိပ္လိုက္သည္ ၊ မနက္မိုးလင္းတဲ႔အခါမွာေတာ့ . . . သူ,က က်ြန္ေတာ္အိပ္ေနတဲ႔အနား၌ လာထိုင္ေနလ်ွက္, က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚသို႔ ေရတစက္ျခင္း သဲ႔ခ်ရင္း , သူ,ရီေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚမွ ေရစက္ေလးေတြက ပါးျပင္ထက္ကေန စီးက်လာေတာ့
မသိရင္ က်ြန္ေတာ္က ( ငိုေနသလို ) ေပါ့ , သူ,သေဘာက် သလို , သူ,တဟားဟားနွင့္ေအာ္ရီေနတယ္ ၊ ထိုေနာက္,ရီသံတိတ္သြားတယ္၊ သူ,က်ြန္ေတာ္လက္ကို ဆြဲေခၚျပီး , ျခံဝန္းထဲသို႔ ေရာက္ခဲ႔တယ္ ၊ ထိုျခံဝန္းထဲက အပင္ႀကီးႀကီးတစ္ပင္၌ သစ္သီးေပါင္းမ်ားစြာ သီးေလေတာ့ , သူ,က ထိုသစ္သီးမ်ားကို က်ြန္ေတာ္ကို ခူးခိုင္းတဲ႔သေဘာမ်ိဴ းနွင့္ သူ,က်ြန္ေတာ္အနား တိုးကပ္ခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္,အဲ႔အပင္ႀကီးကို ခုတ္လွဲလိုက္ျပီး သူ,ေရာ က်ြန္ေတာ္ပါ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ျပန္ႀကည့္ရင္း , တဟားဟားနွင့္ ျပိဳင္တူ ရီေမာႀကေလ၏ ၊ အပင္ႀကီးကေတာ့ ေျမမွာ လဲေလ်ာင္းလို႔ေပါ့ , သူ,နဲ႔က်ြန္ေတာ္က ထိုေျမမွာလဲေလ်ာင္းေသာ အပင္ႀကီးေပၚသို႔ တတ္ထိုင္ရင္း သစ္သီးမ်ားကို တလံုးျခင္း ေခ်ြယူစားေသာက္ေန၏ ၊ သူ,ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသလို , က်ြန္ေတာ္လဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ ၊ အဝတ္အျဖဴ ပိတ္စအုပ္ထားလို႔ သူက,ေယာက္က်ာၤးေလးလား ၊ မိန္းကေလးလား က်ြြန္ေတာ္မသိေပမယ့္ , က်ြန္ေတာ္ သူ႔ကို ခင္တယ္ ၊ သစ္သီးေတြကို အတူစားေသာက္လို႔ဗိုက္တင္းသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ဟာ , အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ႔ျပီး , ထိုင္ခံုေပၚမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္ ၊ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္ရင္း တိုးတိုးေလးရီေနမိတယ္ ၊ သူ, က်ြန္ေတာ္အနားသို႔တိုးကပ္ထိုင္ရင္း , က်ြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲမွာ ေမွးစက္ခဏတာ အနားယူေနေလတယ္ ၊ သူ,ေမွးစက္အိပ္ေနစဥ္ , , သူမ်က္နွာေပၚအုပ္ထားေသာ ပိတ္စအျဖဴ ကို က်ြန္ေတာ္ ျဖည္းဖြဖြ လွန္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ . . . သူ,ဟာ မိန္းကေလး ၊ ဘယ္ဖက္ကရင္ခုန္သံကို နိုးႀကားေစခဲ႔ျပီ ၊ သူမက မအိပ္ေသးပဲနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ကို ျပန္ႀကည့္ေနတာကို မသိခဲ႔ ၊ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး အျမင္ျခင္းဆံုေလေသာအခါ၌ , သူမေကာ က်ြန္ေတာ္ေရာပါ မွင္သက္သြားခဲ႔ႀကတယ္ ၊
[ ကိုယ္,ပ်ိဴ းေနေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲကို
ပ်ား ၊ ပိတုန္း,မ်ား
ဝတ္စံမယွက္ရ ]
အေပၚထပ္သို႔ သူမ,ေျပးတတ္သြားခဲ႔သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕နူတ္ခမ္းပါးေတြ တုန္ရီလြင့္ပါးေမ်ာသြားခဲ႔တယ္ ။
[ အႀကင္နာက်မ္းစာအုပ္ထဲမွ
ရင္ခုန္သံက်ိန္စာမ်ားကို
ဖတ္ရႈတဲ႔နွလံုးသား
သစၥာ ကတိတရားမ်ား
နူတ္ထြင္း,သူႀကား
ပန္းစႀကာ
လမင္းတစ္ေထာင္ျခံရံခေစတည္း ]
မိုးခ်ဴ ပ္တဲ႔အထိ, သူမ,ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္မဆင္းလာခဲ႔ပါ ၊ က်ြန္ေတာ္ကလဲ အေပၚထပ္သို႔ မတတ္ရဲခဲ႔ ၊ ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း မိုးေမွာင္ခ်ဴ ပ္စျပဳလာပါေတာ့သည္ ၊ ေအာက္ထပ္ကေန ေမာ့ႀကည့္ေနရင္း က်ြန္ေတာ္လက္ထဲမွာ , သူမ,စားဖို႔အတြက္ သစ္သီးေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေလခဲ႔တယ္ ၊ ထိုေနာက္,သူမ,ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ အဝတ္အျဖဴ ပိတ္စ မအုပ္ထားေတာ့ပါ ၊ က်ြန္ေတာ္,ကေတာ့ သူမ,ေအာက္ထပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမဆင္းလာေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ျပီး,ငိုေနမိတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ငိုတာကို ႀကည့္ရင္း , တဟားဟားနွင့္ေအာ္ရီေနေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္မ်က္ရည္က်ရင္ တစ္ေယာက္ကႀကည့္ရင္း ရီေမာတတ္ႀကတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္လက္ထဲက သစ္သီးမ်ားကို ယူစားရင္း , သူမအတြက္ အလင္းေရာင္လိုအပ္ေနျပီလို႔ က်ြန္ေတာ္ထင္မိတယ္ ၊ အိမ္ႀကီးက နက္ေမွာင္မႈ႕မ်ား ယွက္ဖြဲ႕ထားသလို မဲနက္ေမွာင္ဆိုင္းငံ႔ေနတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္အနားသို႔ တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာ၍ , သူမရဲ႕အမူအယာမ်ားက ''အေမွာင္ကိုေႀကာက္တယ္လို႔ ''ေဖာ္ျပေနတယ္ ၊ ထိုေနာက္,က်ြန္ေတာ္ကလဲ အိမ္ႀကီးကို မီးရွႈိ႕လိုက္ေလ၏ ၊ ျပီးေတာ့,အိမ္ေရွ႕အျပင္ထြက္ရင္း
က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္ရင္း တဟားဟားနွင့္ရီေမာႀကေနေတာ့သည္၊ လ်ွပ္စစ္မီးလို အလင္းေရာင္က အျဖဴ ဝင္းမထြက္ေပမယ့္ . . . အနီလိႈင္းဝင္းထြက္လာေသာ မီးအံုလံုးႀကီးရဲ႕အလင္းရွိန္ကလဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ပူေဇာ္ေန၏ ၊
ေဘးဝန္းက်င္မွာ အိမ္ဆိုလို႔ တအိမ္မွမရွိ,အေရွ႕ဖက္မွာဆို လြင္ျပင္ ၊ အေနာက္ဖက္မွာဆို ေတာ ၊
ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြပဲရွိတယ္ ၊
ထိုႀကားထဲကေန . . . . အလြန္တရာမွလွပေလေသာ မီးလံုးႀကီးပါလား ဟုနွစ္ဦးသား
စိတ္ထဲေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ေနရင္း ေျမာက္ဦးအရပ္သို႔ သြားႀကမယ္လို႔ , ညႊန္ျပေန၏ ၊ ထိုအခါ , က်ြန္ေတာ္နွင့္သူမဟာ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္တြဲရင္း မွန္ေသာေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ေျမာက္ဦးအရပ္သို႔ တူညီညာစြာ သြားႀကေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ စီးကရက္မေသာက္သင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ျမင္မိတယ္ ၊ ဘာလို႔ဆို . . . လမ္းနည္းနည္းေလ်ွာက္ရံုျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေမာဟိုက္လာခဲ႔ေလသည္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ကို , ေျမာက္ဦးအရပ္အစြန္အဖ်ားမွာ သူမရဲ႕အိမ္ရွိတယ္လို႔,ေျပာတယ္ ၊ အဲ႔ဒီ,ေျမာက္ဦးစြန္းက အိမ္ေလးမွာ က်ြန္ေတာ္တို႔အတူတူ ေနႀကမယ္လို႔ ကတိစကားဆိုႀကတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ , ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လွမ္းႀကရင္း , တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ညမိုးခ်ဴ ပ္လာခဲ႔ေလတယ္ ၊က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သူမ,တညလံုး ေမွးစက္ခဲ႔ျပီး , မနက္မိုးလင္းသြားခဲ႔လဲ သူမကမနိုးေသး ၊ က်ြန္ေတာ္ကလဲ သူမကိုမနိုးခဲ႔ပါ ၊ သူမ,အိပ္ေရးဝပါေစ ၊ ဒီလိုနဲ႔ , က်ြန္ေတာ္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီမရင္း , ေျမာက္ဦးအရပ္က သူမရဲ႕အိမ္သို႔ ခရီးဆက္ခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ
သူမကို ေပြ႕ခ်ီရင္း ,
တေနဝင္, တေနထြက္ , ညနဲ႔မနက္ , မနားတမ္း ခရီးဆက္ေနလ်ွက္ , သူမ,က်ြန္ေတာ္ကို တခ်က္ေလးေတာင္ မ်က္ဝန္းဖြင့္မႀကည့္ဘူး ၊ ရက္စက္တယ္လို႔ မေျပာစြမ္းနိုင္ပါဘူး တလမ္းလံုး သူမ,အိပ္ေရးဝပါေစ ,
ခရီးတဝက္၌ တမာန္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ႔တယ္ ၊ သူတို႔က , က်ြန္ေတာ္ကို ေျမာက္ဦးရပ္သို႔ ေပးမဝင္ခဲ႔ပါ ၊ သူတို႔က ေျပာတယ္ , သူမ,က ေသဆံုးေနျပီတဲ႔ ၊ ေသဆံုးသူေတြက ေျမာက္ဦးရပ္သို႔ ဝင္ခြင့္မရွိဘူးတဲ႔ … … က်ြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ သူမကမေသဆံုးေသးဘူး ၊ အျမဲထာဝရ မေသဆံုးဘူး ၊ အခုလဲ ရွင္သန္ေနမယ္ ၊ ေနာက္လဲ ပ်ံ သန္းေနမယ္ ၊ အျမဲတမ္း . . အျမဲတမ္း , သူမက , က်ြန္ေတာ္အတြက္ အလွနတ္ဘုရားပဲ ၊ တမာန္ေတာ္ေတြမွာ အသဲနွလံုးမရွိေတာ့ ရက္စက္ႀကတယ္ ၊ သူမကို ထားခဲ႔ရင္ , က်ြန္ေတာ္ကို ဝင္ခြင့္ျပဳမယ္တဲ႔ ၊ သူမ,မရွိေတာ့ရင္ ေျမာက္ဦးအစြန္းအဖ်ားမွအိမ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ သူမ,မရွိေတာ့ရင္ ေျမာက္ဦးအရပ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ တမာန္ေတာ္ေတြက ထပ္ေျပာေသးတယ္ ၊ မင္း, ရူးသြားျပီတဲ႔ , အို. . . လူတိုင္းက သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕အတြက္ ရူးေနႀကတာပဲ ၊ ေပးမဝင္ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ ဆက္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး , သူမကို ေပြ႕ခ်ီရင္း ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္လာခဲ႔သည္ ၊ ထိုအခိုက္. . သူမ,
မေသဆံုးပါဘူးဆိုတဲ႔သက္ေသကို ဘယ္လိုျပရမလဲဆိုျပီး က်ြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္ ၊ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ သစ္ကိုင္းတလက္ကို ဆြဲခ်ိဴ းယူလိုက္ျပီး , က်ြန္ေတာ္ရင္ဝသို႔ ထိုသစ္ကိုင္းကို ထိုးသြင္းလိုက္ေလ၏ ၊ ( နာက်င္မႈ႕ဆိုတာက ခံစားခ်က္ႀကီးသူအတြက္ တဘဝစာပါ )သူမ,က်ြန္ေတာ္ကို ႀကည့္ရင္း ငိုေလသည္ ၊ က်ြန္ေတာ္က သူမကိုႀကည့္ရင္း တဟားဟားနွင့္ရီေနမိ၏ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ကို ေျပာတယ္ ၊ ဒါေျမာက္ဦးအရပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ႔ . . . ေျမာက္ဦးအရပ္ကိုပဲ ခရီးဆက္ေနပါဆိုျပီး , က်ြန္ေတာ္ကို ေဆာင့္တြန္းပစ္ထားခဲ႔တယ္ ၊ ေျမာက္ဦးအရပ္ကလာေသာ ''ေလသင္းထံုထံု'',တို႔ဟာ ''ရနံ႔သင္းစံု''လ်ွက္ , က်ြန္ေတာ္၏ ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္ႀကီးတခုလံုးကို မီးျမိဳက္ေနေလတယ္ ၊ ရာသီက ''ေဆာင္း''မဟုတ္ေသာ ''ေႏြ'' ၊ ဘယ္ေလညင္း ,ဘယ္အရပ္ဖက္ကလာလာ , အပူေႏြရဲ႕ရာသီေအာက္မွာ , ဘယ္ေလညင္းမဆို, မီးဟုန္ပမာပါပဲ ၊
က်ြန္ေတာ္လက္ထဲက စီးကရက္ကို ဘယ္သူယူေသာက္သြားလဲမသိဘူး ,
ျပာမႈန္အျဖစ္သာ က်န္ေတာ့မွ , က်ြန္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္ ၊ အခ်ိန္က ေနဝင္သြားလို႔ , အိမ္ျပန္လာခဲ႔တယ္ ၊ အိမ္ေရွ႕သို႔အေရာက္မွာ အိမ္တံခါးနွင့္ ျပတင္းတံခါးမ်ား ပြင့္ေနတယ္ ၊( ေလာကရဲ႕ျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ က်ြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အံ႔ၾသမႈ႕ကို ဘယ္အခ်ိန္ကာလမွ မျဖစ္ေစခဲ႔ပါ
ေသဆို ေသလို႔ရေနျပီ ) { တမလြန္ကို က်ြန္ေတာ္မေရာက္ဖူးေတာ့ . . . မီးျခစ္နဲ႔စီးကရက္ကိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္သိမ္းထားမယ္ . . . နိဗၺာန္ကို က်ြန္ေတာ္မခံစားဖူးေတာ့ . . . . သူမရဲ႕အျပံဳးကို ရင္ထဲထုခတ္ထားမယ္ }
[ စိတ္ကူးထားတဲ႔အတိုင္း အျပင္မွာမျဖစ္ခဲ႔ရင္
စိတ္ကူးထားတဲ႔အတိုင္းပဲ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး , ဘဝရဲ႕ေသမင္းေခၚသံကို က်ြန္ေတာ္ေမ်ွာ္တမ္းပါရေစ , မိခင္ကမာၻ႔ေျမ ]
( မီးလြင့္ေနတဲ႔ အတၱကမာၻ႕မွာ
က်ြန္ေတာ္ဟာ . . . .
ေမတၱာ,အိမ္မက္ကို မက္ဖူးတယ္
ဒါေပမယ့္ . . .အိမ္မက္ဆိုတာ
နွစ္ႀကိမ္,နွစ္ခါ ျမင္မက္ေလ့မရွိဘူး
အဆံုးသတ္ . . . အိမ္မက္ကေတာ့
ႏြမ္းခါးခါး )
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
ေျမာက္ဦးေလေပြ တယိမ္းယိမ္းနဲ႔တိုက္ခတ္တဲ႔ ဒဏ္ကိုခံရေသာ လူတစ္ကိုယ္လံုးလဲ ေအးစက္စက္နွင့္ ေလ်ွာ႔ရဲလာခဲ႔တယ္ ၊ အဆက္မျပတ္ေသာ ''ေလ''ကလဲ တဟူးဟူးနဲ႔ တိုက္ခတ္ေလတယ္ ၊ ေႏြရာသီဆိုရင္ အေႀကာင္းမဟုတ္ဘူး . . . အခုက, ''ေႏြ''မဟုတ္ေသာ ''ေဆာင္း'' , အခ်မ္းေျပ လက္ထဲက စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိလိုက္ျပီး ေသာက္မည္အျပဳ ေလသင္းထံုတေဝွ႔ေႀကာင့္ မရွဴိ က္ဖြာရေသးေသာစီးကရက္သည္ ျပာအျဖစ္သာက်ြန္ေတာ္လက္ထဲ၌ က်န္ေလသည္ ၊ ဘယ္သူ ယူေသာက္သြားလဲ မသိဘူး . .
ေနာက္ , တလိပ္ထပ္ယူေတာ့ စီးကရက္ဗူးပါ မရွိေတာ့ဘူး ၊
ဒါနဲ႔ ,က်ြန္ေတာ္လဲ , အိမ္ျပန္လာခဲ႔တယ္ ၊ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ , အိမ္တံခါးနွင့္ျပတင္းေပါက္ေတြ ပြင့္ေနတာ ျမင္ရတယ္ ၊ အေႀကာင္းမဟုတ္ပါဘူး , အိမ္ထဲဝင္ခဲ႔တယ္ ၊( ျဖစ္စဥ္မွန္သမ်ွ မထူးဆန္းပါဘူး ) ,မီးဖိုေဆာင္ထဲ ဝင္ျပီး အခ်မ္းေျပ,ေရေႏြးတည္ရင္း , အေပၚထပ္မွ,ေျခေထာက္နင္းသံ ထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္၊ ဒါကေတာ့ မူမမွန္ေတာ့ဘူး , က်ြန္ေတာ္ သြားႀကည့္မွျဖစ္မယ္ဆိုျပီး အေပၚထပ္သို႔ တတ္ခဲ႔ေလရာ အဝတ္ျဖဴ ,ပိတ္စေတြနဲ႔
တကိုယ္လံုးဖံုးလႊမ္းျခံဳထားလို႔ ,သူ႔မ်က္လံုးကိုသာ ျမင္ရျပီး ဘယ္သူ ဘယ္ကမွန္းမသိ ၊ က်ြန္ေတာ္ ,သူ႔အနား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေျခလွမ္းတိုးတဲ႔အခ်ိန္ သူကလဲ ေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေျခလွမ္းျပန္ဆုတ္ေနတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ က်ြန္ေတာ္လဲ ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ ရပ္ေနလိုက္တယ္ . . . သူကလဲ ေနာက္သို႔ဆက္မဆုတ္ေတာ့ေပ ၊ က်ြန္ေတာ္,သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ျပီး ,ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ ေရေႏြးအိုးယူရင္း ေရေႏြးငွဲ႔ေသာက္ေနခ်ိန္၌ အေပၚထပ္သို႔ လွမ္းႀကည့္လိုက္ရာ . . . သူ,ေအာက္သို႔ တဆင့္ျခင္း တထပ္ျခင္းနင္းျပီး , ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းေသာ ထိုင္ခံုေလးကို ယူထိုင္လိုက္ရင္း , သူ,က်ြန္ေတာ္ကို ေသခ်ာႀကည့္ေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရေႏြးငွဲ႔ေသာက္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ႀကည့္လိုက္ရာ , သူ ,ခ်မ္းေနတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ , ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ယူလိုက္ျပီး , ေရေႏြးငွဲ႔ေပးလိုက္တယ္ ၊ အေငြ႕တခိုးတေထာင္းနဲ႔ေရေႏြးကို မပူသလိုပဲ , သူ,တေမာ့တည္း ေသာက္ခ်လိုက္ေလ၏ ၊ ျပီးေတာ့ . . . သူ, အေပၚထပ္သို႔ ျပန္တတ္သြားခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ ေရေႏြး,ေသာက္ေနရင္းျဖင့္ စိတ္ထဲက တစံုတခုကို ေတာင္းတေနမိတယ္ ၊ သူ,ေစာေစာတုန္းက အေပၚထပ္မတတ္မီ စားပြဲေပၚ၌ စီးကရက္ဗူးနွင့္မီးျခစ္ , ခ်ထားေပးခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္,အေျပးအလႊား သြားယူလိုက္ျပီး , တုန္ရီေသာလက္ေတြနဲ႔ စီးကရက္ကို မီးညွိလိုက္ျပီး , တဖြာရွဴ ိက္ေသာက္လိုက္ေလအခါ . . . က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ ဝိညာဥ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကခုန္ေနေလတယ္ ၊ သူ,အေပၚထပ္ကေန , က်ြန္ေတာ္ကို ငံု႔ႀကည့္ရင္း , သူ,မ်က္ဝန္းထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္ က်ြန္ေတာ္ျပန္ျမင္ရတယ္ ၊
( မခံစားတတ္တဲ႔ အသဲနွလံုးအတြက္
ကဗ်ာသည္ စာရြက္
ခဲဖ်က္သည္ အကၡရာေတြကို''ဖ်က္''
လူေတြသည္ လူအခ်င္းခ်င္း
ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္ေနသည္ )
စီးကရက္ရဲ႕မီးတစနဲ႔က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အေတြးတစကို ေပါင္းစပ္ေဖာ္စပ္လိုက္ျပီး
ရင္ထဲ၌. . . နယ္ေျမသစ္ကို ဖန္တီးလ်ွက္ ,
{ ေမတၱာဖူးရာ ေျမသားနုမွာ
သစၥာစည္းရိုး အႀကင္နာတိုး
ပုပ္သိုး''ေလတမန္''
မယိမ္းဆန္ရ }
ဒီညေတာ့ ,
အေပၚထပ္သို႔ က်ြန္ေတာ္မတတ္ခဲ႔ပဲ ေအာက္ထပ္မွာပဲ , အိပ္လိုက္သည္ ၊ မနက္မိုးလင္းတဲ႔အခါမွာေတာ့ . . . သူ,က က်ြန္ေတာ္အိပ္ေနတဲ႔အနား၌ လာထိုင္ေနလ်ွက္, က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚသို႔ ေရတစက္ျခင္း သဲ႔ခ်ရင္း , သူ,ရီေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚမွ ေရစက္ေလးေတြက ပါးျပင္ထက္ကေန စီးက်လာေတာ့
မသိရင္ က်ြန္ေတာ္က ( ငိုေနသလို ) ေပါ့ , သူ,သေဘာက် သလို , သူ,တဟားဟားနွင့္ေအာ္ရီေနတယ္ ၊ ထိုေနာက္,ရီသံတိတ္သြားတယ္၊ သူ,က်ြန္ေတာ္လက္ကို ဆြဲေခၚျပီး , ျခံဝန္းထဲသို႔ ေရာက္ခဲ႔တယ္ ၊ ထိုျခံဝန္းထဲက အပင္ႀကီးႀကီးတစ္ပင္၌ သစ္သီးေပါင္းမ်ားစြာ သီးေလေတာ့ , သူ,က ထိုသစ္သီးမ်ားကို က်ြန္ေတာ္ကို ခူးခိုင္းတဲ႔သေဘာမ်ိဴ းနွင့္ သူ,က်ြန္ေတာ္အနား တိုးကပ္ခဲ႔တယ္ ၊
က်ြန္ေတာ္,အဲ႔အပင္ႀကီးကို ခုတ္လွဲလိုက္ျပီး သူ,ေရာ က်ြန္ေတာ္ပါ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ျပန္ႀကည့္ရင္း , တဟားဟားနွင့္ ျပိဳင္တူ ရီေမာႀကေလ၏ ၊ အပင္ႀကီးကေတာ့ ေျမမွာ လဲေလ်ာင္းလို႔ေပါ့ , သူ,နဲ႔က်ြန္ေတာ္က ထိုေျမမွာလဲေလ်ာင္းေသာ အပင္ႀကီးေပၚသို႔ တတ္ထိုင္ရင္း သစ္သီးမ်ားကို တလံုးျခင္း ေခ်ြယူစားေသာက္ေန၏ ၊ သူ,ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသလို , က်ြန္ေတာ္လဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ ၊ အဝတ္အျဖဴ ပိတ္စအုပ္ထားလို႔ သူက,ေယာက္က်ာၤးေလးလား ၊ မိန္းကေလးလား က်ြြန္ေတာ္မသိေပမယ့္ , က်ြန္ေတာ္ သူ႔ကို ခင္တယ္ ၊ သစ္သီးေတြကို အတူစားေသာက္လို႔ဗိုက္တင္းသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ဟာ , အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ႔ျပီး , ထိုင္ခံုေပၚမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ေနမိတယ္ ၊ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္ရင္း တိုးတိုးေလးရီေနမိတယ္ ၊ သူ, က်ြန္ေတာ္အနားသို႔တိုးကပ္ထိုင္ရင္း , က်ြန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲမွာ ေမွးစက္ခဏတာ အနားယူေနေလတယ္ ၊ သူ,ေမွးစက္အိပ္ေနစဥ္ , , သူမ်က္နွာေပၚအုပ္ထားေသာ ပိတ္စအျဖဴ ကို က်ြန္ေတာ္ ျဖည္းဖြဖြ လွန္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ . . . သူ,ဟာ မိန္းကေလး ၊ ဘယ္ဖက္ကရင္ခုန္သံကို နိုးႀကားေစခဲ႔ျပီ ၊ သူမက မအိပ္ေသးပဲနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ကို ျပန္ႀကည့္ေနတာကို မသိခဲ႔ ၊ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး အျမင္ျခင္းဆံုေလေသာအခါ၌ , သူမေကာ က်ြန္ေတာ္ေရာပါ မွင္သက္သြားခဲ႔ႀကတယ္ ၊
[ ကိုယ္,ပ်ိဴ းေနေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲကို
ပ်ား ၊ ပိတုန္း,မ်ား
ဝတ္စံမယွက္ရ ]
အေပၚထပ္သို႔ သူမ,ေျပးတတ္သြားခဲ႔သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕နူတ္ခမ္းပါးေတြ တုန္ရီလြင့္ပါးေမ်ာသြားခဲ႔တယ္ ။
[ အႀကင္နာက်မ္းစာအုပ္ထဲမွ
ရင္ခုန္သံက်ိန္စာမ်ားကို
ဖတ္ရႈတဲ႔နွလံုးသား
သစၥာ ကတိတရားမ်ား
နူတ္ထြင္း,သူႀကား
ပန္းစႀကာ
လမင္းတစ္ေထာင္ျခံရံခေစတည္း ]
မိုးခ်ဴ ပ္တဲ႔အထိ, သူမ,ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္မဆင္းလာခဲ႔ပါ ၊ က်ြန္ေတာ္ကလဲ အေပၚထပ္သို႔ မတတ္ရဲခဲ႔ ၊ ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း မိုးေမွာင္ခ်ဴ ပ္စျပဳလာပါေတာ့သည္ ၊ ေအာက္ထပ္ကေန ေမာ့ႀကည့္ေနရင္း က်ြန္ေတာ္လက္ထဲမွာ , သူမ,စားဖို႔အတြက္ သစ္သီးေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေလခဲ႔တယ္ ၊ ထိုေနာက္,သူမ,ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ႔တယ္ ၊ အဝတ္အျဖဴ ပိတ္စ မအုပ္ထားေတာ့ပါ ၊ က်ြန္ေတာ္,ကေတာ့ သူမ,ေအာက္ထပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမဆင္းလာေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ျပီး,ငိုေနမိတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ငိုတာကို ႀကည့္ရင္း , တဟားဟားနွင့္ေအာ္ရီေနေတာ့သည္ ၊ က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္မ်က္ရည္က်ရင္ တစ္ေယာက္ကႀကည့္ရင္း ရီေမာတတ္ႀကတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္လက္ထဲက သစ္သီးမ်ားကို ယူစားရင္း , သူမအတြက္ အလင္းေရာင္လိုအပ္ေနျပီလို႔ က်ြန္ေတာ္ထင္မိတယ္ ၊ အိမ္ႀကီးက နက္ေမွာင္မႈ႕မ်ား ယွက္ဖြဲ႕ထားသလို မဲနက္ေမွာင္ဆိုင္းငံ႔ေနတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္အနားသို႔ တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာ၍ , သူမရဲ႕အမူအယာမ်ားက ''အေမွာင္ကိုေႀကာက္တယ္လို႔ ''ေဖာ္ျပေနတယ္ ၊ ထိုေနာက္,က်ြန္ေတာ္ကလဲ အိမ္ႀကီးကို မီးရွႈိ႕လိုက္ေလ၏ ၊ ျပီးေတာ့,အိမ္ေရွ႕အျပင္ထြက္ရင္း
က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္ရင္း တဟားဟားနွင့္ရီေမာႀကေနေတာ့သည္၊ လ်ွပ္စစ္မီးလို အလင္းေရာင္က အျဖဴ ဝင္းမထြက္ေပမယ့္ . . . အနီလိႈင္းဝင္းထြက္လာေသာ မီးအံုလံုးႀကီးရဲ႕အလင္းရွိန္ကလဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ပူေဇာ္ေန၏ ၊
ေဘးဝန္းက်င္မွာ အိမ္ဆိုလို႔ တအိမ္မွမရွိ,အေရွ႕ဖက္မွာဆို လြင္ျပင္ ၊ အေနာက္ဖက္မွာဆို ေတာ ၊
ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြပဲရွိတယ္ ၊
ထိုႀကားထဲကေန . . . . အလြန္တရာမွလွပေလေသာ မီးလံုးႀကီးပါလား ဟုနွစ္ဦးသား
စိတ္ထဲေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ေနရင္း ေျမာက္ဦးအရပ္သို႔ သြားႀကမယ္လို႔ , ညႊန္ျပေန၏ ၊ ထိုအခါ , က်ြန္ေတာ္နွင့္သူမဟာ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္တြဲရင္း မွန္ေသာေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ေျမာက္ဦးအရပ္သို႔ တူညီညာစြာ သြားႀကေလတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ စီးကရက္မေသာက္သင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ျမင္မိတယ္ ၊ ဘာလို႔ဆို . . . လမ္းနည္းနည္းေလ်ွာက္ရံုျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေမာဟိုက္လာခဲ႔ေလသည္ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ကို , ေျမာက္ဦးအရပ္အစြန္အဖ်ားမွာ သူမရဲ႕အိမ္ရွိတယ္လို႔,ေျပာတယ္ ၊ အဲ႔ဒီ,ေျမာက္ဦးစြန္းက အိမ္ေလးမွာ က်ြန္ေတာ္တို႔အတူတူ ေနႀကမယ္လို႔ ကတိစကားဆိုႀကတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ , ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လွမ္းႀကရင္း , တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ညမိုးခ်ဴ ပ္လာခဲ႔ေလတယ္ ၊က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သူမ,တညလံုး ေမွးစက္ခဲ႔ျပီး , မနက္မိုးလင္းသြားခဲ႔လဲ သူမကမနိုးေသး ၊ က်ြန္ေတာ္ကလဲ သူမကိုမနိုးခဲ႔ပါ ၊ သူမ,အိပ္ေရးဝပါေစ ၊ ဒီလိုနဲ႔ , က်ြန္ေတာ္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီမရင္း , ေျမာက္ဦးအရပ္က သူမရဲ႕အိမ္သို႔ ခရီးဆက္ခဲ႔တယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္ဟာ
သူမကို ေပြ႕ခ်ီရင္း ,
တေနဝင္, တေနထြက္ , ညနဲ႔မနက္ , မနားတမ္း ခရီးဆက္ေနလ်ွက္ , သူမ,က်ြန္ေတာ္ကို တခ်က္ေလးေတာင္ မ်က္ဝန္းဖြင့္မႀကည့္ဘူး ၊ ရက္စက္တယ္လို႔ မေျပာစြမ္းနိုင္ပါဘူး တလမ္းလံုး သူမ,အိပ္ေရးဝပါေစ ,
ခရီးတဝက္၌ တမာန္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ႔တယ္ ၊ သူတို႔က , က်ြန္ေတာ္ကို ေျမာက္ဦးရပ္သို႔ ေပးမဝင္ခဲ႔ပါ ၊ သူတို႔က ေျပာတယ္ , သူမ,က ေသဆံုးေနျပီတဲ႔ ၊ ေသဆံုးသူေတြက ေျမာက္ဦးရပ္သို႔ ဝင္ခြင့္မရွိဘူးတဲ႔ … … က်ြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ သူမကမေသဆံုးေသးဘူး ၊ အျမဲထာဝရ မေသဆံုးဘူး ၊ အခုလဲ ရွင္သန္ေနမယ္ ၊ ေနာက္လဲ ပ်ံ သန္းေနမယ္ ၊ အျမဲတမ္း . . အျမဲတမ္း , သူမက , က်ြန္ေတာ္အတြက္ အလွနတ္ဘုရားပဲ ၊ တမာန္ေတာ္ေတြမွာ အသဲနွလံုးမရွိေတာ့ ရက္စက္ႀကတယ္ ၊ သူမကို ထားခဲ႔ရင္ , က်ြန္ေတာ္ကို ဝင္ခြင့္ျပဳမယ္တဲ႔ ၊ သူမ,မရွိေတာ့ရင္ ေျမာက္ဦးအစြန္းအဖ်ားမွအိမ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ သူမ,မရွိေတာ့ရင္ ေျမာက္ဦးအရပ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး ၊ တမာန္ေတာ္ေတြက ထပ္ေျပာေသးတယ္ ၊ မင္း, ရူးသြားျပီတဲ႔ , အို. . . လူတိုင္းက သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕အတြက္ ရူးေနႀကတာပဲ ၊ ေပးမဝင္ဘူး ၊ က်ြန္ေတာ္ ဆက္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး , သူမကို ေပြ႕ခ်ီရင္း ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္လာခဲ႔သည္ ၊ ထိုအခိုက္. . သူမ,
မေသဆံုးပါဘူးဆိုတဲ႔သက္ေသကို ဘယ္လိုျပရမလဲဆိုျပီး က်ြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္ ၊ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ သစ္ကိုင္းတလက္ကို ဆြဲခ်ိဴ းယူလိုက္ျပီး , က်ြန္ေတာ္ရင္ဝသို႔ ထိုသစ္ကိုင္းကို ထိုးသြင္းလိုက္ေလ၏ ၊ ( နာက်င္မႈ႕ဆိုတာက ခံစားခ်က္ႀကီးသူအတြက္ တဘဝစာပါ )သူမ,က်ြန္ေတာ္ကို ႀကည့္ရင္း ငိုေလသည္ ၊ က်ြန္ေတာ္က သူမကိုႀကည့္ရင္း တဟားဟားနွင့္ရီေနမိ၏ ၊ သူမက က်ြန္ေတာ္ကို ေျပာတယ္ ၊ ဒါေျမာက္ဦးအရပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ႔ . . . ေျမာက္ဦးအရပ္ကိုပဲ ခရီးဆက္ေနပါဆိုျပီး , က်ြန္ေတာ္ကို ေဆာင့္တြန္းပစ္ထားခဲ႔တယ္ ၊ ေျမာက္ဦးအရပ္ကလာေသာ ''ေလသင္းထံုထံု'',တို႔ဟာ ''ရနံ႔သင္းစံု''လ်ွက္ , က်ြန္ေတာ္၏ ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္ႀကီးတခုလံုးကို မီးျမိဳက္ေနေလတယ္ ၊ ရာသီက ''ေဆာင္း''မဟုတ္ေသာ ''ေႏြ'' ၊ ဘယ္ေလညင္း ,ဘယ္အရပ္ဖက္ကလာလာ , အပူေႏြရဲ႕ရာသီေအာက္မွာ , ဘယ္ေလညင္းမဆို, မီးဟုန္ပမာပါပဲ ၊
က်ြန္ေတာ္လက္ထဲက စီးကရက္ကို ဘယ္သူယူေသာက္သြားလဲမသိဘူး ,
ျပာမႈန္အျဖစ္သာ က်န္ေတာ့မွ , က်ြန္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္ ၊ အခ်ိန္က ေနဝင္သြားလို႔ , အိမ္ျပန္လာခဲ႔တယ္ ၊ အိမ္ေရွ႕သို႔အေရာက္မွာ အိမ္တံခါးနွင့္ ျပတင္းတံခါးမ်ား ပြင့္ေနတယ္ ၊( ေလာကရဲ႕ျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ က်ြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အံ႔ၾသမႈ႕ကို ဘယ္အခ်ိန္ကာလမွ မျဖစ္ေစခဲ႔ပါ
ေသဆို ေသလို႔ရေနျပီ ) { တမလြန္ကို က်ြန္ေတာ္မေရာက္ဖူးေတာ့ . . . မီးျခစ္နဲ႔စီးကရက္ကိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္သိမ္းထားမယ္ . . . နိဗၺာန္ကို က်ြန္ေတာ္မခံစားဖူးေတာ့ . . . . သူမရဲ႕အျပံဳးကို ရင္ထဲထုခတ္ထားမယ္ }
[ စိတ္ကူးထားတဲ႔အတိုင္း အျပင္မွာမျဖစ္ခဲ႔ရင္
စိတ္ကူးထားတဲ႔အတိုင္းပဲ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး , ဘဝရဲ႕ေသမင္းေခၚသံကို က်ြန္ေတာ္ေမ်ွာ္တမ္းပါရေစ , မိခင္ကမာၻ႔ေျမ ]
( မီးလြင့္ေနတဲ႔ အတၱကမာၻ႕မွာ
က်ြန္ေတာ္ဟာ . . . .
ေမတၱာ,အိမ္မက္ကို မက္ဖူးတယ္
ဒါေပမယ့္ . . .အိမ္မက္ဆိုတာ
နွစ္ႀကိမ္,နွစ္ခါ ျမင္မက္ေလ့မရွိဘူး
အဆံုးသတ္ . . . အိမ္မက္ကေတာ့
ႏြမ္းခါးခါး )
ညမင္းႀကယ္တံခြန္
Subscribe to:
Posts (Atom)